| 1 | Abbo Floriacensis, Vita S. Eadmundi, 139, 0514B (auctor c.945–1004) |
| Sicque factum est ut spiculorum terebratis aculeis circumfossus palpitans horreret, velut asper hericius, aut spinis hirtus carduus, in passione similis Sebastiano egregio martyri. |
| 2 | Adamus Scotus, De ordine habitu et professione canonicorum ordinis Praemonstratensis, 198, 0533D (auctor c.1140–1212) |
| Saeculo autem renuntiantes clericos asper decet habitus, et humilis; quia, ut ait Dominus, qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt (Matth. XI, 8) . Et per primum pastorem Ecclesiae etiam fidelibus dicitur: non in veste pretiosa (I Tim. II, 9) . Nec affectetis vestibus placere, sed moribus. |
| 3 | Ademarus Cibardi, Epistola de apostolatu S. Martialis, 141, 0108A |
| Et iste papa est valde asper homo et ferus, et male iracundus et saevis moribus; et mox ex quo audiet novum apostolum esse erectum in Gallia, excommunicabit omnes episcopos et omnes ecclesias et monasteria totius Aquitaniae, ut nullum sacrum ministerium ibi amplius celebretur, quousque hoc sit omnino destructum, et poenitentia publica pro hoc sit ab omnibus facta. |
| 4 | Agennius Urbicus ps, Commentum de controuersiis, p1; 62 |
| nam ubi mons fuit proximus asper seu sterelis, super quo fundi constitui nequiuerunt aut forte aquae inopia habitatio hominibus prorsus negata est, siluae tamen dum essent glandiferae, ne earum fructus perirent, diuiso monte particulatim datae sunt proprietates quaedam fundis in locis planis et uberibus constitutis, qui paruis finibus stringebantur. |
| 5 | Agroecius, De orthographia, p. 6, l. 1 (auctor c.440-450) |
| aceruus molis est, acerbus immaturus aut asper. |
| 6 | Agroecius, Ars de orthographia, p2; 6 (auctor c.440-450) |
| aceruus molis est, acerbus immaturus aut asper. |
| 7 | Alanus de Insulis, Liber parabolarum, 210, 0591A (auctor 1128-1203) |
| Mille viae ducunt homines per saecula Romam, Qui Dominum toto quaerere corde volunt: Est via quae ducit montes directa per altos, Vepribus et spinis arduitate gravis: Est quoque nonnullus callis quem calculus asper Asperat, et plantas quotidianus arat; Est via per pontum, via per deserta, per imas Valles, per scopulos, per loca dura pedi: Per nemus et latebras, per lustra timenda ferarum, Per spinas, tribulos, per lutulenta vada. |
| 8 | Alcuinus, Alcuinus de orthographia, p. 4, l. 15 (auctor 730-804) |
| aceruus per u cuiuslibet rei congeries est, forte lapidum uel frugum; acerbus per b immaturus aut asper. |
| 9 | Alcuinus, De grammatica, 101, 0856C (auctor 730-804) |
| Spiritus; asper vel lenis. |
| 10 | Alcuinus, De orthographia, 101, 0903D (auctor 730-804) |
| Acerbus per b immaturus aut asper. |
| 11 | Alcuinus, Epistolae, 100, 0182C (auctor 730-804) |
| » Item Virgilius haud contemnendae auctoritatis falsator: Mella fluant illi, ferat et rubus asper amomum. |
| 12 | Aldegati Marcantonio, Elegiae, 1, 2; 47 (auctor fl.c.1450) |
| Terrarum Alcidem victorem vicit et asper Mars tantam haud potuit vincere nequiciam. |
| 13 | Aldegati Marcantonio, Elegiae, 1, 42; 4 (auctor fl.c.1450) |
| Quo magis asper Amor miseros nos torquet amantes, Tanto maiores ventilat ille faces. |
| 14 | Aldegati Marcantonio, Elegiae, 1, 42; 31 (auctor fl.c.1450) |
| Saucius indomiti quicumque Cupidinis arcu est, Quod iubet asper Amor cogitur ille pati. |
| 15 | Aldhelmus Schireburnensis, De septenario et de metris, 89, 0209D (auctor 640-709) |
| Area, ardea, simia, vernula, garrula, tippula, tessera, fistula, castula, calculus, luridus, squalidus, horridus, frigidus, humidus, aridus, carbasus, Caucasus, Moenalus, frivolus, cernuus, culleus, caerulus, annulus, ut illud epithalamii: Annulus e digitis tollatur mollibus asper. |
| 16 | Aldhelmus Schireburnensis, De metris et enigmatibus, 59, 1a; 122 (auctor 640-709) |
| X Nomina primitus breviter ponenda | sunt ut fibula, fabula, alea (unde aleator calculis et tesseris ludens per aleam), area, ardea, simia, vernula, garrula, tippula, tessera, cartula, sportula, glebula, fistula, castula, calculus, (garrulus) luridus, squalidus, horridus, frigidus, umidus, aridus, Caucasus, carbasus, Menalus, frivolus, cernuus, culleus, caerulus, anulus ut illud epithalamii carmen Anulus e digitis tollatur mollibus asper. |
| 17 | Alexander Nequam, Sol Meldunensis, 2a, 32, 1; 10 (auctor 1157-1217) |
| Sermo asper et impetuosus; nuntius est pestis interius regnantis. |
| 18 | Alphanus Salernitanus, Carmina, 147, 1243C (auctor 1015-1085 -) |
| Apta quidem facies, hilarique affecta nitore Voce pia dulcis, cui sermo nescius irae, Non asper miseris, moeroris mens sedet expers. |
| 19 | Ambrosius Mediolanensis, De Noe [CSEL], 80; 4 (auctor 340-397) |
| uindicauit ergo dominus ut timeremus, pepercit ut reseruaremur, et uindicauit semel ad exemplum timoris, pepercit m reliquum, ne dominaretur semper amaritudo peccati, simul quia si quis peccata cupiat frequentius uindicare, asper magis quam censorius habetur. |
| 20 | Ambrosius Mediolanensis, De Noe et Arca, 14, 0399A (auctor 340-397) |
| Et vindicavit semel ad exemplum timoris, pepercit in reliquum, ne dominaretur semper amaritudo peccati; simul quia si quis peccata cupiat saepius vindicare, asper magis quam censorius habetur. |
| 21 | Ambrosius Mediolanensis, Hexaemeron, 14, 0213C (auctor 340-397) |
| Quid sibi vult sermo huiusmodi, nisi ferendos esse mores coniugum; et si absens est, eius opperiendam praesentiam, sit licet asper, fallax, inconditus lubricus, temulentus? |
| 22 | Ammianus Marcellinus, Rerum gestarum libri qui supersunt, 26, 1; 5 (auctor c.330–c.391) |
| Et rumore tenus obscuris paucorum susurris nomen praestringebatur Equitii, scholae primae Scutariorum etiamtum tribuni, qui cum potiorum auctoritate displicuisset ut asper et subagrestis, translata est suffragatio levis in Ianuarium, Ioviani affinem, curantem summitatem necessitatum castrensium per Illyricum. |
| 23 | Ammianus Marcellinus, Rerum gestarum libri qui supersunt, 27, 6; 3 (auctor c.330–c.391) |
| Contra hos nitebantur aliqui studiis altioribus in favorem Severi magistri tunc peditum ut apti ad hoc impetrandum, qui, licet asper esset et formidatus, tolerabilior tamen fuit et praeferendus modis omnibus ante dicto. |
| 24 | Ammianus Marcellinus, Rerum gestarum libri qui supersunt, 30, 1; 24 (auctor c.330–c.391) |
| Cumque apponerentur exquisitae cuppediae et aedes amplae nervorum et articulato flatilique sonitu resultarent, iam vino incalescente ipso convivii domino per simulationem naturalis cuiusdam urgentis egresso gladium destrictum intentans torvo lumine ferociens quidam immittitur barbarus asper ex his, quos scurras appellant, confossurus iuvenem, ne exsilire posset etiamtum praepeditum. |
| 25 | Ammianus Marcellinus, Rerum gestarum libri qui supersunt, 31, 14; 3 (auctor c.330–c.391) |
| Amicus fidelis et firmus, ultor acer ambitionum, severus militaris et civilis disciplinae corrector, pervigil semper et anxius, ne quis propinquitatem eius praetendens altius semet efferret, erga deferendas potestates vel adimendas nimium tardus, provinciarum aequissimus tutor, quarum singulas ut domum propriam custodibat indemnes, tributorum onera studio quodam molliens singulari, nulla vectigalium admittens augmenta, in adaerandis reliquorum debitis non molestus, furibus et in peculatu deprehensis iudicibus inimicus asper et vehemens. |
| 26 | Ammianus Marcellinus, Res gestae, Val. 2, 14; 3 (auctor c.330–c.391) |
| Ergo Theodericus, dato consulatu Eutharico, Roma et Ravenna triumphavit qui Eutharicus nimis asper fuit et contra fidem catholicam inimicus. |
| 27 | Ammianus Marcellinus, Res gestae, 26, 1, 4; 6 (auctor c.330–c.391) |
| Et rumore tenus obscuris paucorum susurris, nomen praestringebatur Aequitii, scholae primae Scutariorum, etiam tum tribuni, qui cum potiorum auctoritate displicuisset ut asper et subagrestis, translata est suffragatio levis in Ianuarium Ioviani adfinem curantem summitatem necessitatum castrensium per Illyricum. |
| 28 | Ammianus Marcellinus, Res gestae, 27, 6, 3; 4 (auctor c.330–c.391) |
| Contra hos nitebantur aliqui studiis altioribus in favorem Severi, magistri tunc peditum, ut apti ad hoc impetrandum, qui licet asper esset et formidatus, tolerabilior tamen fuit, et praeferendus modis omnibus ante dicto. |
| 29 | Ammianus Marcellinus, Res gestae, 30, 1, 20; 24 (auctor c.330–c.391) |
| Cumque apponerentur exquisitae cuppediae, et aedes amplae nervorum et articulate flatilique sonitu resultarent, iam vino incalescente ipso convivii domino, per simulationem naturalis cuiusdam urgentis egresso, gladium destrictum intentans, torvo lumine ferociens quidam immittitur barbarus asper, ex his quos scurras appellant, confossurus iuvenem, ne exsilire posset etiam tum praepeditum. |
| 30 | Ammianus Marcellinus, Res gestae, 31, 14, 2; 4 (auctor c.330–c.391) |
| Amicus fidelis et firmus, ultor acer ambitionum, severus militaris et civilis disciplinae corrector, pervigil semper et anxius, ne quis propinquitatem praetendens, altius semet efferret, erga deferendas potestates vel adimendas nimium tardus, provinciarum aequissimus tutor, quarum singulas ut domum propriam custodibat indemnes, tributorum onera studio quodam molliens singulari, nulla vectigalium admittens augmenta in adaerandis reliquorum debitis non molestus, furibus et in peculatu deprehensis iudicibus inimicus asper et vehemens. |
| 31 | Angeriano Girolamo, Erotopaegnion, 1, 36; 10 (auctor 1470-1535) |
| Ambo pares, at laeta magis tu degis: amorem Non sentis, miserum me facit asper amor. |
| 32 | Angeriano Girolamo, Erotopaegnion, 1, 147; 4 (auctor 1470-1535) |
| Clam, clam diffusis intingit spicula guttis, Et dicit, "nunc sum fortis et asper ego. |
| 33 | Anonymi, De dubiis nominibus, p. 788, l. 491 (opus c.600) |
| metus generis masculini, ut Lactantius: nec metus asper adest. |
| 34 | Anonymi, Frg. Bobiense de nomine et pronomine, p. 7, l. 22 (opus c.700) |
| mella tantum triptoton est; uicit propter auctoritatem Vergilianam: mellaque decussit foliis et alibi mella fluant illi, ferat et rubus asper amomum. |
| 35 | Anonymi, Frg. Bobiense de nomine et pronomine, p. 9, l. 22 (opus c.700) |
| praeterea etiam superlatiui gradus regula hunc exigit nominatiuum, qui detractis syllabis ultimis duabus ad positiuum redit, ut acerrimus acer, sicut asperrimus asper, nigerrimus niger, pauperrimus pauper. |
| 36 | Anonymus, Adnotationes super Lucanum, 6, 6a; 151 (opus c.400) |
| NON ASPER S. M. ‘asper’ acutus, ut Virgilius ‘inprovisum asp[e]ris veluti qui sentibus anguem’. |
| 37 | Anonymus, Commenta Bernensia in Lucanum, p9, 139; 147 (opus c.400) |
| ASPER MVCRO scaber. |
| 38 | Anonymus, Scholia in Statii Achilleida, 238; 3 |
| Aliqui dicunt quod eum Hercules occidit susceptus ab eo hospitio, sed uerius Asper [Longus] Pholum tradit aduersum Centauros ab Hercule adiutum, cum Herculem recepisset hospitio. |
| 39 | Anonymus, Scholia in Statii Achilleida, 238; 4 |
| Asper tradit Pholo, dum sagittas Herculis stupet quibus tot Centauros occiderat, unam ex illis in pedem cecidisse cuius uulnere sanari non potuit. |
| 40 | Anonymus, Epistolae latinae anonymorum auctorum, 25; 4 |
| Ipse siquidem, pro sponse rebus augendis et dotibus studiosus et pervigil negotia tribuens diurna laboribus et nocturne quietis otia vigilando consumens donec dies ultima, que ipsum primo quiescere docuit, labori finem imposuit, non quievit, vos igitur fratres in Domino, quos tam comodo, tam oculato capite nature decapitavit humanitas, de calamo tenui nudum sumentes in scribentis oblatione consilium, in pastore perdito quid sit pastor adiscite, ambitiose voluntatis audaciam modestie freno compescite, ne vos pervertat motus vel impetus, sed infra claustra pectoris deliberate subtiliter, quid cure sit cuiuslibet, quid expediat ecclesie viduate ipsius amplexibus, que viduitatis exui clamide clamitat de novi sponsi concordia vestra provisio comunicata provideat, qui vite sollertis exemplo predecessoris acta redoleat, qui qualitate temporis diligenter attenta cautus et providus ad omnem ventum fiducie mantello se muniat, qui in dominante sit subditus, in pastore sit agnus, in patre sit filius, in remissore sit asper, in asperitate flexibilis, in flexibilitate sit rigidus, in rigiditate sit patiens, in patientia sit humanus. |
| 41 | Anonymus, Vita Galli confessoris triplex, 21; 108 |
| Respondens diaconus, dixit illi: 'Pater mi, est heremus iste asper et aquosus, habens montes excelsos et angustas valles et bestias diversas, ursos plurimos et luporum greges atque porcorum. |
| 42 | Anonymus, Vitae Landiberti episcopi Traiectensis, 393; 36 |
| Qui sciens, quod ex censura regulae adire deberet crucem, qui fratrum quietem turbasset, statim uno tantum asper o indutus cilitio, dicto citius ad nutum indignantis abbatis clam lecto exilivit, et scandaliis et quae habebat in manibus relictis, nudis plantis, discalciatis pedibus, paene nudus crucem adiit, ibique psalmis et ymnis intentus pernoctavit inmobilis. |
| 43 | Anonymus Valesianus, Excerpta Valesiana pars posterior, p1, 14; 4 (auctor fl.c.540) |
| Qui Eutharicus nimis asper fuit et contra fidem catholicam inimicus. |
| 44 | Anselmus Cantuariensis, Versus de Lanfranco, 158, 1049B (auctor 1033-1109) |
| Asper in elatos, nulli pro munere supplex, Innocuisque bonis et nullo tempore duplex. |
| 45 | Anselmus Laudunensis et schola Glossa ordina, Evangelium secundum Matthaeum, 114, 0079C (auctor -1117) |
| Vestitus non mollis ad fluxum, sed asper: victus tenuis et inusitatus. |
| 46 | Aphthonius, De metris omnibus, p. 82, l. 1 (auctor c.350) |
| haec apud Graecos metri species frequens est sub hac condicionis lege, ut non heroas aut reges, sed Satyros inducat ludendi iocandique causa, quo spectatoris animus inter tristes res tragicas Satyrorum iocis et lusibus relaxetur, quod Horatius his uersibus testatur, carmine qui tragico uilem certauit ob hircum, mox etiam agrestis Satyros nudauit et asper incolumi grauitate iocum temptauit eo, quod illecebris erat et grata nouitate morandus spectator. |
| 47 | Atto Vercellensis, Expositio epistolarum S. Pauli, 134, 0820A (auctor 925–961) |
| Proinde oportet sperare meliora in finem: nam et in arboribus cortex pene semper amarus, et asper est: fructus tamen ipsi, suavitate iucundi sunt. |
| 48 | Auctores varii 088, Appendix, 88, 1194D |
| Similiter portionem meam in ipso pago, in villa Cassiaco, quam Dolena femina et filius suus Ado mihi vendiderunt, cum mansis, servos et ancillas, mancipiis, silvis, campis, pratis, pascuis, cultis et incultis, aquis aquarumve discursibus, omnia et ex omnibus ad integrum . . . . . Item do ipsius basilicae domnae Mariae, in pago Senonico et Tornotrinse, in villas cognominatis Treviciaco, Melarione, Cadugio, Imantia, integra medietate, de quibus Asper quondam ibidem tenuit, quod germano suo condam abbate Gregorio pacto ivi, quantum de ipso pacto de ipsa facultate in quibuslibet rebus atque corporibus suprascripta loca ad me pervenit, servos quoque et ancillas, cum mansis, hedificiis, acolabus, vineis, mancipiis qui a me libertinitatis non promeruerunt, silvis, campis, pratis, pascuis, cultis et incultis, aquis aquarumve discursibus, peculium utriusque sexus, cum adiunctis, appendiciis, beneficiis, vel opportunitatibus earum, omnia et ex omnibus ad integrum. |
| 49 | Auctores varii 185, Epitaphia, 185, 1254A |
| Exiguis parvus, timidis ferus, asper iniquis, Simplicibus simplex, omnibus omnis erat. |
| 50 | Auctores varii, Panegyrici Latini, 12, 8, 2; 4 (auctor c.300) |
| Quippe Athesis ille saxis asper et gurgitibus verticosus et impetu ferox oppugnatione prohibebat, omnemque retro regionem invehendis copiis tutam defensamque praestabat. |
| 51 | Augurelli Giovanni Aurelio, Geronticon liber, 1, 6; 23 (auctor 1456-1524) |
| Procedit et una It mitis prius asper equus ripaeque propinquat Unde manum exponit placidus qui restitit ante, Meque ambo incolumem sicca tellure reponunt. |
| 52 | Augustinus Hipponensis, De civitate Dei [CSEL], 2, 6; 3 (auctor 354-430) |
| Nec nobis nescio quos susurros paucissimorum auribus anhelatos et arcana uelut religione traditos iactent, quibus uitae probitas castitasque discatur; sed demonstrentur uel commemorentur loca talibus aliquando conuenticulis consecrata, non ubi ludi agerentur obscenis uocibus et motibus histrionum, nec ubi Fugalia celebrantur effusa omni licentia turpitudinum (et uere Fugalia, sed pudoris et honestatis); sed ubi populi audirent quid di praeciperent de cohibenda auaritia, ambitione frangenda, luxuria refrenanda, ubi discerent miseri, quod discendum Persius increpat dicens: Discite, o miseri, et causas cognoscite rerum, Quid sumus et quidnam uicturi gignimur, ordo Quis datus aut metae qua mollis flexus et unde, Quis modus argenti, quid fas optare, quid asper Utile nummus habet, patriae carisque propinquis Quantum largiri deceat, quem te Deus esse Iussit et humana qua parte locatus es in re. |
| 53 | Augustinus Hipponensis, De civitate Dei [CSEL], 22, 2; 3 (auctor 354-430) |
| Ac per hoc cum Deus mutare dicitur uoluntatem, ut quibus lenis erat uerbi gratia reddatur iratus, illi potius quam ipse mutantur et eum quodam modo mutatum in his quae patiuntur inueniunt; sicut mutatur sol oculis sauciatis et asper quodam modo ex miti et ex delectabili molestus efficitur, cum ipse aput se ipsum maneat idem qui fuit. |
| 54 | Augustinus Hipponensis, De civitate Dei, 41, 0052 (auctor 354-430) |
| Nec nobis nescio quos susurros paucissimorum auribus anhelatos et arcana velut religione traditos iactent, quibus vitae probitas castitasque discatur: sed demonstrentur vel commemorentur loca talibus aliquando conventiculis consecrata; non ubi ludi agerentur obscenis vocibus et motibus histrionum, nec ubi Fugalia celebrarentur effusa omni licentia turpitudinum (et vere Fugalia, sed pudoris et honestatis); sed ubi populi audirent quid dii praeciperent de cohibenda avaritia, ambitione frangenda, luxuria refrenanda; ubi discerent miseri, quod discendum Persius increpavit, dicens: Disciteque, o miseri, et causas agnoscite rerum, Quid sumus, aut quidnam victuri gignimur; ordo Quis datus, aut metae qua mollis flexus, et unde; Quis modus argenti, quid fas optare, quid asper Utile nummus habet; patriae charisque propinquis Quantum elargiri deceat; quem te Deus esse Iussit, et humana qua parte locatus es in re. (Satira 3, vers. 66-72.) Dicatur in quibus locis haec docentium deorum solebant praecepta recitari, et a cultoribus eorum populis frequenter audiri, sicut nos ostendimus ad hoc ecclesias institutas, quaquaversum religio christiana diffunditur. |
| 55 | Augustinus Hipponensis, De civitate Dei, 41, 0753 (auctor 354-430) |
| Ac per hoc cum Deus mutare dicitur voluntatem, ut quibus lenis erat, verbi gratia, reddatur iratus, illi potius quam ipse mutantur, et eum quodammodo mutatum in his quae patiuntur inveniunt: sicut mutatur sol oculis sauciatis, et asper quodammodo ex miti, et ex delectabili molestus efficitur, cum ipse apud se ipsum maneat idem qui fuit. |
| 56 | Augustinus Hipponensis, De utilitate credendi, 42, 0077 (auctor 354-430) |
| Nulla imbutus poetica disciplina Terentianum Maurum sine magistro attingere non auderes; Asper, Cornutus, Donatus et alii innumerabiles requiruntur, ut quilibet poeta possit intelligi, cuius carmina et theatri plausus videntur captare: tu in eos Libros, qui quoquo modo se habeant, sancti tamen divinarumque rerum pleni, prope totius generis humani confessione diffamantur, sine duce irruis, et de his sine praeceptore audes ferre sententiam; nec si tibi aliqua occurrunt quae videantur absurda, tarditatem tuam et putrefactum tabe huius mundi animum, qualis omnium stultorum est, accusas potius, quam eos qui fortasse a talibus intelligi nequeunt! |
| 57 | Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos [2], 37, 1658 (auctor 354-430) |
| Cum vero converterit nos Dominus, ut iam incipiamus faciem habere ad Deum, et dorsum ad saeculum, qui adhuc in via sumus, tamen patriam attendimus: et quando forte aliquam tribulationem patimur, sed tamen tenemus viam, et ligno portamur; asper quidem ventus, sed ventus prosper est; cum labore quidem, sed cito ducit, cito perducit. |
| 58 | Augustinus Hipponensis, Sermones de Sanctis, 38, 1253 (auctor 354-430) |
| Omnis enim non mitis, superbus, asper, elatus, in se vult laudari, non in Domino. |
| 59 | Augustinus Hipponensis, Sermones de tempore, 38, 1018 (auctor 354-430) |
| Speciosus ut sponsus, fortis ut gigas, amabilis et terribilis, severus et serenus, pulcher bonis, asper malis, manens in sinu Patris, implevit uterum matris. |
| 60 | Aulus Gellius, Noctes Atticae, 9, 12, 9; 10 (auctor c.125–c.180) |
| Suspiciosum enim Cato hoc in loco suspectum significat, non suspicantem: formidulosum autem, qui formidetur, Sallustius in Catilina ita dicit: Igitur talibus viris non labor insolitus, non locus ullus asper aut arduus erat, non armatus hostis formidulosus. |
| 61 | Aurelius Victor Ps, Epitome de Caesaribus, 41; 10 |
| Hic Licinius annum dominationis fere post quartumdecimum, vitae proxime sexagesimum occidit: avaritiae cupidine omnium pessimus neque alienus a luxu venerio, asper admodum, haud mediocriter impatiens, infestus litteris, quas per inscitiam immodicam virus ac pestem publicam nominabat, praecipue forensem industriam. |
| 62 | Aurelius Victor Ps, Origo gentis Romanae, 3; 2 |
| Isque primus agriculturam edocuit ferosque homines et rapto vivere assuetos ad compositam vitam eduxit, secundum quod Vergilius in octavo sic ait: Haec loca indigenae Fauni Nymphaeque tenebant, gensque virum truncis et duro robore nata, quis neque mos neque cultus erat nec iungere tauros aut componere opes norant aut parcere parto, sed rami atque asper victu venatus alebat. |
| 63 | Ausonius Burdigalensis, Epistulae, 10; 3 (auctor 309-394) |
| [...] Vrsule, collega nobilis Harmonio, Harmonio, quem Claranus, quem Scaurus et Asper, quem sibi conferret Varro priorque Crates, quique sacri lacerum collegit corpus Homeri, quique notas spuriis versibus apposuit; Cecropiae commune decus Latiaeque Camenae, solus qui Chium miscet et Ammineum. |
| 64 | Ausonius Burdigalensis, Epistolae, 19, 0927C (auctor 309-394) |
| Harmonio, quem Claranus, quem Scaurus, et Asper, Quem sibi conferret Varro, priorque Crates, Quique sacri lacerum collegit corpus Homeri, Quique notas spuriis versibus apposuit: Cecropiae commune decus, latiaeque camenae, Solus qui Chium miscet, et Ammineum, |
| 65 | Ausonius Burdigalensis, Opuscula, 157, 14a; 4 (auctor c.310-c.395) |
| . . . . . . . . . . . . . . . Vrsule collega nobilis Harmonio, Harmonio, quem Claranus, quem Scaurus et Asper, quem sibi conferret Varro priorque Grates, quique sacri lacerum collegit corpus Homeri, quique notas spuriis versibus apposuit: Cecropiae commune decus Latiaeque Camenae, solus qui Chium miscet et Amineum. |
| 66 | Ausonius Burdigalensis, Epistulae, 13; 3 (auctor 309-394) |
| Tot numero auratos pro strenis accipe nummos 1 Ursule collega nobilis Harmonio, Harmonio, quem Claranus, quem Scaurus et Asper, quem sibi conferret Varro priorque Crates quique sacri lacerum collegit corpus Homeri quique notas spuriis versibus adposuit: Cecropiae commune decus Latiaeque camenae, solus qui Chium miscet et Ammineum. |
| 67 | Avienus Rufius Festus, Periegesis seu Descriptio orbis terrarum, p1; 262 (auctor c.305-c.375) |
| Caspia nam late terram super alluit unda, Euxinique subest tergum salis: asper Hiberus hic agit: hic olim Pyrenide pulsus ab ora caespitis eoi tenuit sola, ceu vaga saepe fors rapit exactos patria: tenet aequora campi gens Camaritarum, qui post certamina Bacchum, Indica Bassaridum cum duceret agmina victor, accepere casis, mensasque dedere Lyaeo: orgia ludentes et nebride pectora cincti deduxere choros, Nysaei ludicra ritus. |
| 68 | Balbi Girolamo, Carmina, 1, 11; 13 (auctor 1450-1530) |
| Sed magis atque magis miserum comburit amantem Durus et asper amor. |
| 69 | Balde Iacob, Poemata, 1, 7, 12; 8 (auctor 1604-1668) |
| Aut non asper ero posthac, lusurus eburna Horatii testudine; Aut, si nolentem stimulare in praelia pergis, Trucesque Iambos imperas; Arripiam Rastrum plectro deforme relicto. |
| 70 | Balde Iacob, Poemata, 1, 8, 6; 39 (auctor 1604-1668) |
| Flectere qui poteram, si raucus et asper adissem, Aque lupo per confraga visus? |
| 71 | Balde Iacob, Poemata, 2, p7, 4, 1; 35 (auctor 1604-1668) |
| quare nos tanta asperitate, totque Mars asper crucibus miseros vexat homines? |
| 72 | Balde Iacob, Poemata, 3, p12, 17; 11 (auctor 1604-1668) |
| io novies ter torvus, et asper. |
| 73 | Balde Iacob, Poemata, 3, p14, 1, BaPK.03.04.01.28; 3 (auctor 1604-1668) |
| hoc Maracona Et sibi nempe facit: sibi durus, et asper, et uni Terribilis primo, rugas, vultusque decembres Format, et in mediam declinat lumina brumam. |
| 74 | Balde Iacob, Poemata, 3, p14, 1, BaPK.03.04.01.65; 24 (auctor 1604-1668) |
| odiosus et asper, Illum horrent vivi, cymbamque, et flumen opacum. |
| 75 | Balde Iacob, Poemata, 3, 22, 2; 72 (auctor 1604-1668) |
| Apparet tantum mandatis durus et asper: Sed non respondent caperatae cetera fronti. |
| 76 | Balde Iacob, Poemata, 4, p22, 7, 3; 14 (auctor 1604-1668) |
| Haec inter udas fletus asper sit genas. |
| 77 | Balde Iacob, Poemata, 4, p22, 9, 4; 174 (auctor 1604-1668) |
| Ego Thrax obesae naris, asper, barbarus, Ego Scytha mente captus abrupta fui. |
| 78 | Balde Iacob, Solatium Podagricorum, p2, 52; 4 (auctor 1604-1668) |
| Huius turbo caput ferit, infestatque procellis, Ceu prester sine lege furens, hunc calculus urit Asper, ut exclamet, felicem Sisyphon esse. |
| 79 | Balde Iacob, Urania Victrix, 4, 3; 47 (auctor 1604-1668) |
| Lenis et in fundo Spiritus asper erat. |
| 80 | Baratella Antonio, Polydoreis, 3, 1; 183 (auctor 1385-1448) |
| Paulo ante latrones Saxa agitant humeris, sociat quos Sisiphus asper. |
| 81 | Barbaro Ermolao, Carminum appendix, 1, 2; 46 (auctor 1453-1493) |
| Asper et incultus levam occupat Appenninus Precipitis Baldi qua latus unda ferit. |
| 82 | Bargeo, Carmina, 2, 16; 2 (auctor 1517-1596) |
| Affluit at quicumque semel dum dicis et asper Exterres sontes, aperisve arcana Tonantis, Nec se immutavit, nec sustulit ardua supra Sidera: vos talem terris avertite pestem Coelicolae, indignum vos mergite pondus Averno. |
| 83 | Bartolomeo, Carmen ex cod. Lond. Burney 250 f. 4r, 1a, p1; 49 (auctor 1387) |
| Liber in uastis memorare siluis, Ut canas laudes probitate partas Asper et contra uitiis fauentes Cornua tollas. |
| 84 | Basinio da Parma, Carmina varia, 1, 20; 7 (auctor 1425-1457) |
| Per te tota suis defluxit Graecia nostrum Fontibus in Tyberim, per te, qui verteret ipsos Historicos Graiosque alios, Theodorus in urbe est: Maximus orator, sapiens et amator honesti; Et quem recta putes magni transferre Platonis Omnia, sive velis numeros pedibusve solutos Ducat ut in Latium libros, ipsumque, placebit Si tibi, Aristotelem, quem barbarus unus et asper Verterat infelix linguae ratione tenendae Ignota: haec eadem iubeas si reddere nostris Graeca legenda viris, poterit Theodorus ad unguem Usque polita sequi; neque enim praestantior alter Ingenio, neque enim est alius qui Socratis aeque Divinas illo studiorum noverit artes. |
| 85 | Beda, De orthographia, p. 11, l. 116 (auctor 672-735) |
| aceruus moles est; acerbus inmaturus aut asper. |
| 86 | Bene Florentinus, Candelabrum, 7, 37; 2 (auctor -1239) |
| Quod sic intelligitur: in eodem enim dicitur fieri quando idem verbum eandem translativam significationem retinet, locis positum in diversis, (3) ut si hoc verbum 'adulterat' ita ponas: 'Asper animus adulterat corpoream venustatem. |
| 87 | Bene Florentinus, Candelabrum, 8, 3; 2 (auctor -1239) |
| (3) Hoc enim accidit multis modis, quia possunt eidem verbo multa substantiva çeumatice respondere, ita quod eorum quodlibet adiectivo sibi congruo depingatur, (4) ut: 'Mensam vituperat lutosum mensale, furfureus panis, asper cibus, amarus potus, vernula pannosus' vel complexius procedamus, ita quod cuilibet fixo plura adiectiva reddantur, hoc modo: 'Mensa fuit nobis apposita pauper et parvula, mappa sordida et contrita, cibus horridus et incostus, potus acidus et limosus' |
| 88 | Bene Florentinus, Candelabrum, 8, 19; 11 (auctor -1239) |
| (10) Ad commoda vel incommoda corporis sive animis sunt hec et his similia: 'validus', 'inbecillis', 'longus', 'brevis', 'formosus', 'deformis', 'velox', 'tardus', 'acutus', 'ebes', 'memor', 'obliviosus', 'comis', 'asper', 'querulus', 'officiosus', 'pius', 'impius', 'benignus', 'pervicax', 'misericors', 'malignus'. |
| 89 | Bene Franz von, Elementa medicinae practicae volumen 1, p19, p27, 256; 3 (opus 1833) |
| Doloribus his comparentibus tumor concrescit cum partibus vicinis et cun cute, evadit inmobilis, inaequalis, asper, ita ut per attactum distinguantur in illa parte plura tubercula; cutis tumorem obtegens fit calida, rubicunda; venae vicinae varicos e intumescunt, atque in hoc statu vocatur scirrhus malignus, vel cancer occultus, quem characterem retinet per septimanas, menses, subinde annos, tandem cutis rumpitur, ulcus enascitur foedum, marginibus extrorsum versus reclinatis, callosis, ichorem fundens foetidum, acrem, virescentem, cinerescentem, nigrescentem, non raro sanguine mixtum, atque tunc vocatur cancer apertus. |
| 90 | Benessa Damianus, De morte Christi, 3; 4 (auctor 1476-1539) |
| " Inde serit prisci repetens exordia facti, Seruierint Phario ut putres in puluere, et inter Erumnas ueluti pressos ac mille labores Poscebat Moses per multa pericula regem: Asper acerba tumens dictis renuebat amaris. |
| 91 | Benessa Damianus, De morte Christi, 6; 120 (auctor 1476-1539) |
| Sed quos paenituit facti, tamen excipit omneis, Quantumuis magni non criminis arbiter asper. |
| 92 | Benevenutus de Imola, Liber augustalis, 2; 105 (auctor c.1338-1390) |
| Maximianus natus de regione Thracie, ex patre et matre barbaris, sine auctoritate senatus, a militibus appellatus est augustus; qui fuit magnus ut gigas, fortissimus, ferus, asper et superbus nullum animal eo crudelius fuit in terris, unde milites in Africa fecerunt imperatorem Gordianum senem gravissimum, sed Maximianus occiso Gordiano et filio eius iuvene veniebat contra Romam fulminans. |
| 93 | Benevenutus de Imola, Liber augustalis, 2; 346 (auctor c.1338-1390) |
| Fuit strenuus et asper more patris, et aliquando infestus ecclesie. |
| 94 | Bernardus Claraevallensis, In vigilia nativitatis Domini, 183, 0101C (auctor 1090-1153) |
| Cui poterit asper aut durus videri, qui ne ipsi Matri in nativitate quidquam asperitatis, quidquam intulit laesionis? |
| 95 | Bologni Gerolamo, Candidae libri tres, 1, 2; 5 (auctor 1454-1517) |
| Durus et asper eram nullaque domabilis arte Omnis et in pectus vana sagitta meum. |
| 96 | Bon Giacomo, De vita et gestis Christi, 1, 14; 17 (auctor 1469-1538) |
| Quod si mortalis domini mea regna fuissent, Vidisses forsan pro me certasse cohortes Quas habeo nec Iuda tibi me tradderet asper. |
| 97 | Bona de Boliris Ioannes, Descriptio Ascriviensis urbis, 1; 17 (auctor c.1520–1572) |
| Hic tractus laeui lateris, sunt haec loca portus, Mons dextra Lustiza sedens lapidosus, et asper Vergit ad Auroram ductus longo ordine fratrum, Qui mox continui procero vertice surgunt Vsque ad celsa iugis vmbrosa cacumina; quae quod Fulmine iam toties arsere Ceraunia dicunt. |
| 98 | Bonifacio Veronese, Veronica, 2; 49 (auctor 1293) |
| Grandis plaga hominum cedesque nephanda parans, Heumenides furieque truces Bellonaque mesta Precipitant; Parceque fere sua stamina rumpunt, Corpora dira lues et funebris omne acerbe Excidunt, vehunt duodenaque milia strata Hinc mucrone labant, occumbunt inde plateis Corpora dira lues et funebris omne acerbe Sortis et atra dies angustia mortis et asper Exitus et vite finis sub fine dolorum. |
| 99 | Bonifacius Veronensis, Eulistea, 1, 6; 47 |
| Per ardua cedit Saxa trucidator: at urbis denique portas Serpit, aditque pedes, milesque et asper, Audax atque unus ubi captus et obrutus alto. |
| 100 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, p2; 64 (auctor 1469-1534) |
| Hunc etiam syluis inter spaelea ferarum Versantem, foliis et mel syluestre legentem, Vox coelestis aget, uillosus, et asper amictu Verba feret diuina, Dei monstrator et index, Vir mirandus erit, flagrans et lucida lampas. |
| 101 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, p14; 15 (auctor 1469-1534) |
| Sic ubi dillapsus furor, et deferbuit ira Cum sonitu sociis, nec destitit asper Iudas, Incipit, ac placidus sic illis fatur Iesus. |
| 102 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, p14; 355 (auctor 1469-1534) |
| Illic ignis aget lachrymas, et torua cruento Lumina rotabunt imbri, frigusque peruret Asper acerba fremens, et dentibus ora sonabunt. |
| 103 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, 1; 33 (auctor 1469-1534) |
| Ergo dei regnum uestras peruenit in aedes, Et si celsa domi custos tenet atria fortis, Statque ibi pace ferox hotrentibushorrentibus asper in armis, Viribus, et ferro custode potentior alter Ingruat hanc si forte domum, rapit arma, uirumque Alligat et spoliis uicto custode potitur. |
| 104 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, 3a; 13 (auctor 1469-1534) |
| Qualis ubi languet terris seges arida siccis, Sole sub ardenti calamos decuruat inertes, Et simul omne sitit uacuum, et sine fruge cacumen, At simul ac uenit optatis nubibus imber, Tum saturata nouo turgescunt germina succo, Stant altae segetes, uiridesque ad sydera culmi Attollunt animos, et lactea semina surgunt, Carduus at sterilisque interstrepit asper auena. |
| 105 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, 3a; 67 (auctor 1469-1534) |
| Subsilit ille ferox, et durius asper adangit, Donec carceribus missum detrusit opacis, Debita donec eum ad summam soluisse coegit. |
| 106 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, 6; 78 (auctor 1469-1534) |
| Non mea labentis sunt regna fluentia mundi, Quod si mortalis domini mea regna fuissent, Vidisses forsan pro me certasse cohortes, Quas habeo, nec Iuda tibi me tradderet asper. |
| 107 | Bonus Racusaeus Iacobus, De vita et gestis Christi, 7; 235 (auctor 1469-1534) |
| Venerat et raris aegyptius imbribus asper, Et quem Cyrenae libicae, quem consita syluis Littora dant, et quem faecundi frugibus agri, Et quem Roma tulit caput orbis et urbibus una, Manserat et solymis iudaeus ut aduena fieret. |
| 108 | Bonvesinus de Ripa, De controversia mensium, 1; 74 (auctor c.1240-c.1315) |
| Recipit tantummodo, nil dat; est eius reserata manus, qui porrigit, illi, sed dando clausa; cupidus simul est et avarus, ingratus, ganeo, tyrampnus pessimus, asper; nil dans nil<que> boni pariens, sed crimine vivens, nos ridet licet innocuos et sub pede calcat; strictior ad dandum, sed largus ad accipiendum, perfidus, occultus, brutus, villanus habetur. |
| 109 | Bonvesinus de Ripa, Vita scolastica, p1; 52 (auctor c.1240-c.1315) |
| Ne sis rixosus, contendens, invidus, asper, immo pacificus, invidiosus, amans. |
| 110 | Boscovichius Rogerius Iosephus, De solis ac lunae defectibus, 6; 190 (auctor 1711-1787) |
| Adiuvat et positus facierum obliquus et asper Mille viis torquens radios longoque viarum Circuitu cogit demum consistere fessos. |
| 111 | Boscovichius Rogerius Iosephus, Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, 1; 43 (auctor 1711-1787) |
| Sic et qui steterat succis oleaster amaris Improbus, et foliis alte pungentibus asper, Idem iam pinguis frondes emittit olivae, Ac dulces bacchas mitissima Palladis arbor Educat, et spinis qui quondam horrebat acutis, Incisus ferro truncus mansuescit amico, Educitque novas frondes, et cerea pruna. |
| 112 | Bruno Astensis, Commentaria in Ioannem, 165, 0480A (auctor 1047–1123) |
| Et ne labor ipse gravis, et asper esse videatur, operis mercedem eis promittit, dicens: Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam aeternam. |
| 113 | Bruno Astensis, Expositio de muliere forte, 164, 1229C (auctor 1047–1123) |
| » Non asper, inquit, non durus huius sponsus erit; imo dulcis, suavis, qui non aliquando bonum, aliquando malum, sed bonum, et nunquam reddet malum: « Sine poenitentia enim sunt dona, et vocatio eius (Rom. XI, 29) . » Nunquam enim poenituit dedisse quod dedit, fecisse quod fecit, vocasse quos vocavit. |
| 114 | Bruno Astensis, Expositio in Cantica canticorum, 164, 1261D (auctor 1047–1123) |
| Possumus tamen per aquilonem, qui asper ventus et frigidus est, tyrannorum crudelitatem intelligere. |
| 115 | Bruno Herbipolensis, Expositio Psalmorum, 142, 0081C (auctor c.1005–1045) |
| C Psalmus iste, Iudaeorum vesaniam vehementi increpatione castigat, asper invectionibus, terribilis profanis, amarus incredulis, ut haec increpatio merito detur Ecclesiae. |
| 116 | Brunus Leonardus Aretinus, Historiarum Florentini Populi Libri XII, 10; 793 (auctor 1369-1444) |
| Nulla patribus gratia, quod se potissimum delegissent, nulla liumanitas, milla conciliatio animorum; contumax et minabundus et asper malebat videri, et metui potius quam diligi. |
| 117 | Caelius Aurelianus, Celerum passionum libri III, I, 10; 13 (auctor fl.c.400) |
| etenim intestinorum siccitas rigatur et aliena, quae retinebantur, excludentur et acrimonia, quae ex ipsis nascens exhal[ien]atione quadam capitis tumentia asper[n]abat, detrahetur, atque ipsum caput localibus adiutoriis melius praeparatur. |
| 118 | Caelius Aurelianus, Tardarum passionum libri V, p8, 4, 62; 13 (auctor fl.c.400) |
| item quibusdam asper lapis aut sanguinolentus excluditur et saniosus. |
| 119 | Campano Giannantonio, Carmina, 1, 2; 52 (auctor 1429-1477) |
| Protinus attonitos bello petit asper Hetruscos: Tyrrhenas Siculi depopulantur opes. |
| 120 | Cardanus Hieronymus, De subtilitate, 10, 13; 1 (auctor 1501-1576) |
| Nascitur et Leo eisdem in locis, ferme animalium quadrupedum audacissimum, cuius ossa ignem collisa creduntur excutere: sunt enim durissima et solida, ac quasi absque medulla, longo corpore, colore fuluo, acri intuitu, longa cauda quam quatit persaepe, pilus non rectus anterius, sed mollis, ac flexus: corio prorsus impenetrabili: breuior parte postrema, capite magno, rictu oris amplo: tanto ceruicis ac dentium robore, vt camelum ore arreptum ferat: tanta fortitudine, imo audacia potius, vt solus ducentos aggrediatur equites: vnguibus maximis, ac durissimis armatus, rugitus asper. |
| 121 | Cardanus Hieronymus, De subtilitate, 13, p471; 25 (auctor 1501-1576) |
| Amarus asper Saturnus. |
| 122 | Cardanus Hieronymus, De subtilitate, 13, p477; 2 (auctor 1501-1576) |
| Sed mollis, et asper ab instrumenti natura. |
| 123 | Cardanus Hieronymus, De subtilitate, 13, p477; 5 (auctor 1501-1576) |
| Magnus igitur asper, et concitatus, nec consonus: admodum ad iram ac praelia mouet, adeo vt faciat obliuisci hominem suiipsius. |
| 124 | Cassiodorus Vivariensis Auctores varii, Variae, 69, 0870C (auctor 485-580) |
| Prosper datur transitus, cum fuerit casus asper exclusus. |
| 125 | Cassiodorus Vivariensis, Expositio in Psalterium, 70, 0103C (auctor 485-580) |
| Modo tamen psalmus hic Iudaeorum vesaniam vehementi increpatione castigat: asper invectionibus, terribilis profanis, amarus incredulis; ut haec increpatio merito sanctae detur Ecclesiae, contra cuius propositum demens perfidia pravas intentiones nititur excitare. |
| 126 | Cassiodorus Vivariensis, Variae, p1, 12; 393 (auctor 485-580) |
| cancellorum tutamen dextra laevaque decenter aptetur: prosper datur transitus, cum fuerit casus asper exclusus. |
| 127 | Chaula Tommaso, Bellum Parthicum, 4; 19 (auctor fl.ca.1400) |
| Sic, ubi Trinacrium forsan per prata iuvencum, Cornua cui tota nondum crevere corona, Sed pleni tumuere thori, lumenque protervum Irrubuit, fortique cadunt palearia collo, Aspexere lupi, rabie stimulante fameque, Corripiunt in plana gradus hostemque superbum Impasti cum strage petunt; tamen ille tremendus, Attollens immite caput, stetit asper et ingens. |
| 128 | Cicero, Brutus, p3, 34, 129; 6 (opus 46BC) |
| C. Fimbria temporibus isdem fere, sed longius aetate provectus, habitus est sane, ut ita dicam, lutulentus [patronus] asper maledicus; genere toto paulo fervidior atque commotior, diligentia tamen et virtute animi atque vita bonus auctor in senatu; idem tolerabilis patronus nec rudis in iure civili et cum virtute tum etiam ipso orationis genere liber; cuius orationes pueri legebamus, quas iam reperire vix possumus. |
| 129 | Cicero, De Oratore, 3, 82, 86; 12 (opus 55BC) |
| Magister hic Samnitium summa iam senectute est et cotidie commentatur, nihil enim curat aliud: at Q. Velocius puer addidicerat, sed quod erat aptus ad illud totumque cognorat, fuit, ut est apud Lucilium, quamvis bonus ipse Samnis in ludo ac rudibus cuivis satis asper; sed plus operae foro tribuebat, amicis, rei familiari. |
| 130 | Cicero, De Oratore, 3, 149, 171; 44 (opus 55BC) |
| Conlocationis est componere et struere verba sic, ut neve asper eorum concursus neve hiulcus sit, sed quodam modo coagmentatus et levis; in quo lepide soceri mei persona lusit is, qui elegantissime id facere potuit, Lucilius: quam lepide λέξεις compostae! |
| 131 | Cicero, Tusculanae disputationes, 2, 34, 35; 8 (opus 45BC) |
| labor est functio quaedam vel animi vel corporis gravioris operis et muneris, dolor autem motus asper in corpore alienus a sensibus. |
| 132 | Cicero, Tusculanae disputationes, 6, 2, 121; 55 (opus 45BC) |
| Romanos 218 7 361 15 dolor a) πόνος (motus asper in corpore alienus a sensibus 297 25) cf. |
| 133 | Ciobarnich Macarskensis Iosephus, Dioclias carmen polymetrum, 1; 126 (auctor 1790-1852) |
| Asper acerba tuens discedit Caesar, et Aulam Ingreditur truculenta parans ; iam caede sororem Exposcit, mortemque iubet, capit arma cruenta. |
| 134 | Claudianus Claudius, De bello Pollentino sive Gothico, 259, 5; 14 (auctor c.370-c.404) |
| Quid mirum, si regna labor mortalia vexat, Cum gemini fratres, genuit quos asper Aloeus, Martem subdiderint vinclis et in astra negatas Temptarint munire vias steteritque revulsis Paene tribus scopulis caelesti machina bello? |
| 135 | Claudianus Claudius, Fragmenta spuria vel suspecta, 397, 17; 29 (auctor c.370-c.404) |
| Nullum sit capiti quo crinis comitur aurum Nec collo maneant, nisi quae sunt levia, fila Anulus et digitis tollatur mollibus asper Ac niveos auro propera spoliare lacertos, Ne, dum par ludunt atque oscula dulcia iactant Exercentque toris Veneris luctamen anhelum, Cuncta per amplexus foedentur membra mariti Atque invita viri maculet quae diligit ora. |
| 136 | Claudianus Claudius, In Rufinum, 15, 18; 127 (auctor c.370-c.404) |
| Sub iuga venturi reges; calcabitur asper Phasis equo pontemque pati cogetur Araxes, Tuque simul gravibus ferri religata catenis Expellere die debellatasque draconum Tonsa comas imo barathri claudere recessu. |
| 137 | Claudianus Claudius, De bello Gothico, poem.26; poem.31 (auctor c.370-c.404) |
| quid mirum, si regna labor mortalia vexat, cum gemini fratres, genuit quos asper Aloeus, Martem subdiderint vinclis et in astra negatas temptarint munire vias steteritque revulsis paene tribus scopulis caelesti machina bello ? |
| 138 | Claudianus Claudius, In Rufinum, 1, 3; 119 (auctor c.370-c.404) |
| sub iuga venturi reges; calcabitur asper Phasis equo pontemque pati cogetur Araxes, tuque simul gravibus ferri religata catenis expellere die debellatasque draconum tonsa comas imo barathri claudere recessu. |
| 139 | Coluccio Salutati, De laboribus Herculis, 3, 17; 74 (auctor 1331-1406) |
| Hec enim etas est de qua Flaccus ait: «Imberbis iuvenis tandem custode remoto», quod cupiditas est, «gaudet equis canibusque et aprici gramine Campi», et quod ab honesto deficientis est, «cereus in vitium flecti», quodque iracundie est, «monitoribus asper», et reliqua que sequuntur ad vitia pertinentia. |
| 140 | Coluccio Salutati, De laboribus Herculis, 4, p17, 3; 66 (auctor 1331-1406) |
| Et subdit: «Igitur talibus viris non labor insolitus, non locus ullus asper aut arduus erat, non armatus hostis formidolosus». |
| 141 | Conradus Celtis, Quatuor libri amorum secundum quatuor latera Germanie., 2, 12; 1 (opus 1502) |
| Nemo diu poterit sese obiectare periclis Perque orbem tutas semper habere vias Ingruat aduerso quin sors aliquando tenore Vertens instabilem mobilitate rotam Omnia quae simili vivunt animalia forma Seu terris: vel aquis: aere ve liquido Concordem ducunt sociali foedere vitam Nec se vulneribus conficiunt variis In miluum curuos miluus non asperat ungues Nec lupus est visus dilacerasse lupum Nec rana in ranam: nec esox petit asper esocem Dissimiles semper bella cruenta ferunt Ast homini tanta est concessa licentia vitae Contra hominem ut gladios: armaque saeva paret Intentatque truces rabioso pectore cedes Argenti atque auri dum stimularit amor Tempus erat verno quo currunt mense kalendae Quae sua de crudo nomina marte gerunt Laetus ego Austriaca veniebam celtis ab ora Norica amata mihi moenia forte petens Quis meus ingenuus Vilibaldus pirkhamer hospes Miscet cum grais verba latina notis Atque alii multi sincera mente sodales Quos sacra coniunxit philosophia mihi Etiam Bavaricos liqui tutissimus agros Deque Ratispona norica rura peto Iamque viam mediam confeci sospite cursu Vectus equo: et tutum iam ratus esset iter Est locus inflexa colles ubi valle levantur Densa et utramque tegit pinea silva latus In medio angusto spatio via limite trita est Perque putres agros ducit aquosa lacus Ecce duo a siluis dextra laevaque latrones Prosiliunt gladiis cuspidibusque feris Moxque caput valido primus mihi contudit ictu Et tergo ac humeris verbera saeva dedit Verbera bis denis quae sunt conspecta diebus Livida dum fuerat caesa cruore cutis Captat equum freno retinens per lora secundus Intentans gladio vulnera saeva suo Excussus sella: iaceo resupinus in agro Semianime et toto pectore corpus erat: Dum iaceo hi subito rapiunt corearia nostra Cingulus hinc: rapta et pendula pera mihi Quin etiam a digitis raptus fuit annulus auri Vittaque pannoniis aurea texta plagis Aufugiuntque suo repetentes more latebras Querentes auri pondera parua mei Cumque auri magni spes illos forte fefellit Mox redeunt celeres: haec mihi verba ferunt Siste pedes: clamant nec equum conscende iubemus Nunc alia tecum est aggredienda via Tercentum scimus quia gestas aurea frusta Quae nisi des nobis: iam moriture cadis Ore minax: vultuque ferox comprendit euntem Mox latro qui rursus verbera saeva dedit Duxit et in silvae socio comitante latebras Et mea prostravit corpora crudus humi Detraxitque meis ocreas de cruribus atrox Inquirens auri pondera tecta mei Deinde meas toruo lustrabat lumine vestes Corporis explorans abdita quaeque mei Cum nihil inveniunt gladiis mihi saepe minati Constituunt subitam velle patrare necem O socii (supplex ego tendo ad sidera palmas) Parcite iam: Vitae parcite quaeso meae Vulnera nec nostris nunc inferte obsecro membris Obsecro nec vitam iam spoliate meam Philosophus totum Celtis discurro per orbem Divitiasque mihi philosophia negat Omnia quae mecum sunt tollite quaeso sodales Me sinite et nudo corpore abire precor Ferte manus: dextrasque meae coniungite dextrae Firmiter haec vobis iam sacramenta dabo Praesto fidem o socii fieri mox velle sacerdos Pro vobis summum et saepe piabo deum Supplicibus verbis tandem fera pectora mulsi Et vici atroces in mea fata minas Moxque abeunt laeti spoliis: praedaque superbi Meque sinunt trepidum perfidi abire pede Quod si de caelo ceu dicunt fata hominum sunt Utramque et sortem sidera celsa regunt Incautus prorsus fueram: quia sidera caeli Non cavi: infausto hoc quae micuere die Nam Luna opposito Saturnum lumine vidit Mars luna et radio viderat opposito Coniunctusque Iovi fuerat mavortius heros Oppressitque mei fata benigna Iovis |
| 142 | Conradus Celtis, Quatuor libri amorum secundum quatuor latera Germanie., 8, 4, 2; 1 (opus 1502) |
| Regis aeternas resonemus omnes Incliti laudes: nitidae coronae Serta qui docto dederat Poetae Silesitano Tuque susceptum videas honorem Ut sacris dignum facias camenis Neve te torpor furor aut libido et Questus obumbret Liber in vastis memorare siluis Ut canas laudes probitate partas Asper et contra viciis faventes Cornua tollas Sic tibi totum celebris per orbem Fama nascetur rapidum per histrum Vistulam et duras Codani per undas Et vada Rheni |
| 143 | Coriolanus Cepionis, Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, p0; 6 (auctor 1425-1493) |
| Est enim moribus integer, uita sanctus, in bello magnanimus, in deuictos clemens, in rebelles seuerus et asper, in subditos indulgens, in omnes denique iustissimus, alieni abstinens, sui liberalis, et qui omnes cupiditates atque animi illecebras facillime spernit. |
| 144 | Coriolanus Cepionis, Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, Cepionis1; 163 (auctor 1425-1493) |
| Est mons a sinu Risonum usque ad Bolianam perpetuus, qui quasi quodam promontorio decliuus in ripam Bolianae ex aduerso Scodrae desinit, totus saxosus et asper, equestribusque copiis inuius. |
| 145 | Corippus Flavius Cresconius, In laudem Iustini, 111, 25; 115 (auctor f.549) |
| haec postquam princeps tranquilla voce profatus, crudus et asper Avar dictis sie coepit acerbis. |
| 146 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 21a; 136 (auctor f.549) |
| hic prece nunc socios, asper nunc increpat ille. |
| 147 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 21a; 176 (auctor f.549) |
| fortis adhuc miles nullis concussus et asper exitiis per bella furit. |
| 148 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 21a; 248 (auctor f.549) |
| generis tamen asper uterque sanguine proximior sese per bella ferebat. |
| 149 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 33; 89 (auctor f.549) |
| asper in adversa percussus fronte bipenni taurus ut occubuit, manibus tristissima vates tympana rauca rapit, saltusque altaria circum cum strepitu lymphata rotat. |
| 150 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 33; 109 (auctor f.549) |
| tunc equites peditesque ruunt, altisque camelis Maurorum qui more sedent nec solus Ilaguas aut gentes tantum, egerunt quae bella priores, convenere sibi, sed si quis Syrtica rura asper arat Nasamon, si quis Garamantidos arvis proximus arva colit, pinguis qui margine Nili stagna bibunt, venere viri. |
| 151 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 33; 350 (auctor f.549) |
| furit impiger hostis asper et immitis. |
| 152 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 35; 180 (auctor f.549) |
| asper et ille semel bellum temptavit Iaudas et tulit, ante tamen campos quam vidit apertos, et mediis tremuit Romanos currere silvis. |
| 153 | Corippus Flavius Cresconius, Iohannis seu de bellis Libycis, 1, 95; 6 (auctor f.549) |
| 'non viribus audet Carcasan nostris fretus concurrere telis, arte sed asper agit Latias vexare cohortes et fugiente parans. |
| 154 | Cornelius Celsus, De medicina - Ed. Daremberg, 7, 26, 309; 40 (auctor c.25BC—c.50) |
| Is est ad extremum tenuis, in semicirculi speciem retusae latitudinis; ab exteriore parte laevis, qua corpori iungitur; ab interiore asper, qua calculum attingit. |
| 155 | Cornelius Celsus, De medicina - Ed. Marx, 7, 26, 3; 38 (auctor c.25BC—c.50) |
| Is est ad extremum tenuis, in semicirculi speciem retusae latitudinis, ab exteriore parte leuis, qua corpori iungitur, ab interiore asper, qua calculum adtingit isque longior potius esse debet: nam breuis extrahendi uim non habet. |
| 156 | Cornelius Tacitus, Annales, 15, 68; 1 (auctor c.58-c.120) |
| Proximum constantiae exemplum Sulpicius Asper centurio praebuit, percontanti Neroni cur in caedem suam conspiravisset breviter respondens non aliter tot flagitiis eius subveniri potuisse: tum iussam poenam subiit. |
| 157 | Cortesi Alessandro, Laudes bellicae, 1, 1; 173 (auctor 1460-1490) |
| Ergo rudimenta et corruptae munera firmas Militiae, ut bello teneris assuescat ab annis, Ut sese ad varium fingat certaminis usum Et parere ducum dicto matura iuventus Discat et iniussae fugiat discrimina pugnae, Iussa eadem infestis hosti concurrere telis Ardeat ire ferox, curvo seu tendere gyro Aut sit opus recto aut firmo decernere gressu Sive urgere procul iaculis seu comminus ense Ire, ducemque sequi legio per vulnera discat, Sive pedes sive asper equo procedit anhelo, Tentarit seu valle viam sive ardua montis Per iuga seu caecis silvarum anfractibus erret, Annosum veluti cervi ramosa ferentem Cornua Strymoniaeque grues super atra sequuntur Nubila ductorem et certo procul ordine cingunt. |
| 158 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 3, 122; 2 (auctor 1719-1794) |
| Ipsa tua si quam tibi culpa fers, male fastu Inflatus vanum pectus ab immodico, Te iactans, primae poscens tibi praemia laudis In tota vates unicus Ausonia; Censorum turbae tot, quos incuria fudit Monstranti maculas, asper et indocilis, Hanc, oraclum istud quidquid responderit, Alphi, Crede mihi, stulte spreveris invidiam. |
| 159 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 3, 139; 1 (auctor 1719-1794) |
| Multa quidem moneo, nec tu asper, Tulle, monenti es, Dasque manus, vero et cedere laetus ais. |
| 160 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 3, 147; 1 (auctor 1719-1794) |
| Asper eras, nulli et non saevus, Cinname; in omnes Nunc es, quod miror, Cinname, blandiloquus. |
| 161 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 3, 147; 2 (auctor 1719-1794) |
| Nec fueras odio magis olim saevus et asper, Quam nunc es cunctis, Cinname, blandiloquus. |
| 162 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 4, 25; 5 (auctor 1719-1794) |
| Cuius habes agni solium, mitissime Clemens, Quidquid agis, mores, ingeniumque refers, Nec tamen Adriaci piguit meminisse leonis: Ille etiam, quo nil mitius esse potest, Agnus, ubi improbitas vult frangi, nescia flecti, Horrescit, rictuque asper et ungue leo. |
| 163 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 4, 32; 1 (auctor 1719-1794) |
| Dum te servatum gaudemus, maxime Clemens, Nostraque testamur gaudia carminibus, Asper et infertus quidam nos ecce poeta Increpat ac tumida voce silere iubet; Quem quidem erat iustum veniam sibi nempe rogare Ipsi, te viso sospite, quod tacuit. |
| 164 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 4, 34; 2 (auctor 1719-1794) |
| Ille etiam, in summi qui sedet arce poli, Agnus, ubi improbitas vult frangi, nescia flecti, Horrescit rictuque asper et ungue leo. |
| 165 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 5, 188; 1 (auctor 1719-1794) |
| Quod te religio tremefactum corda premebat, Coepisti excusso vivere, Marce, iugo, Asper et indomiti lascivi more iuvenci, Et procul a domini voce manuque fugis, Pubentesque oleas et vites proteris almas, Et premis audaci quae vetat arva pede. |
| 166 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 5, 223; 2 (auctor 1719-1794) |
| Id satis est unum, noscare ut durus et asper, Hirsuto et foede barbarus ingenio, Et fatuus, qui non dubitas tua probra fateri, Sponte tua et narras dedecus ipse tuum. |
| 167 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 5, 343; 1 (auctor 1719-1794) |
| Hirtum animi nulli non praefert Phyllis Amyntam; Quam magis est asper, tam magis ille placet. |
| 168 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 5, 787; 1 (auctor 1719-1794) |
| Asper et hirsutus cultuque et moribus Alcon Idalia fixus cuspide corda gemit, Incertusque animi pendet, nec pandere vulnus Insuetum potis est, nec potis occulere, Ipse suum et primus damnatque oditque furorem, Indomitus gliscit sed magis usque furor. |
| 169 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 8, 492; 1 (auctor 1719-1794) |
| Odit foemineum si quis genus asper, acerbus, Immanis, videat te, mea Lyda, volo, Atque tuos noscat mores. |
| 170 | Cunichius Raymondus, Epigrammata, 9, 20; 1 (auctor 1719-1794) |
| Asper, difficilis, clamosus, res ubi poscit, Omnibus est omni Cinnamus auxilio: Dum mihi tam suaves liceat modo carpere fructus, Nil movet hirsuto cortice laesa manus. |
| 171 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 2b; 4 (auctor 1719-1794) |
| At quos Aspledon populos, Minyeaque misit Orchomenus, fratres gemini, duo germina Martis, Ascalaphusque ferox, et Ialmenus asper in arma Suscitat. |
| 172 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 1; 90 (auctor 1719-1794) |
| Atrides contra surit asper, acerbus, Dira fremens. |
| 173 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 4; 218 (auctor 1719-1794) |
| asper et ossa, Et nervos penitus rupit lapis: ille supinus Concidit, atque manus sociis tendebat inermes Semianimis; Pirus super advolat, atque iacentis Fraxineo saevus transverberat ilia telo: Exta solo fluxere; oculis nox ingruit atra. |
| 174 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 8; 139 (auctor 1719-1794) |
| vulnus cui iam letale paranti Mittere, partem humeri, summo qua pectore cervix Nectitur, et morti est via proxima, perculit asper, Hectorea intortus dextra, lapis; atque sonantem Dirupit nervum. |
| 175 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 11; 242 (auctor 1719-1794) |
| Nanque, senex, scis ipse, animi quam saevus et asper Ille sit, et culpae expertem culpare paratus. |
| 176 | Cunichius Raymondus, Homeri Ilias Latinis versibus expressa, 23; 201 (auctor 1719-1794) |
| Idomeneus contra obiurgans: Nugator, Achivum Optime rixari et maledicere, caetera nullo Non peior, saevusque animis et moribus asper, En age vel tripodem, vel, si vis forte, lebetem Ponamus; litemque ut iudicet, esto Agamemnon Arbiter ambobus, videatque et dicat equorum Utri utros praeeant, damno ut rem denique noscas Ipse tuo. |
| 177 | Curtius Rufus, Historiae Alexandri Magni, 7, 11, 14; 22 (auctor fl.c.50) |
| Rex circumvectus petram, qua minime asper аc praeruptus aditus videbatur, secunda vigilia, quod bene verteret, ingredi iubet. |
| 178 | Dall Isola Matteo, Trasimenis, 3; 16 (auctor fl.c.1500) |
| Hinc Torsius, asper Echinus, Spinarum nemore obductus: sic Stella, Canisque, Duritia silicum Conchae; atque in tegmine tuta Testudo, pinnis mox Squatina, Solea, Rombi, Polypus et Cancer. |
| 179 | Dati Leonardo, Hyempsal tragoedia, 1, p2; 16 (auctor c.1407-1472) |
| Asper Etenim, sator deorum et hominum, Iuppiter, Qui aethera potes mari atque terras aetheri Miscere nutu, numquid haud satis est tibi, Iras trisulca si exeris tuas face, Flammas et hinc et inde iaculans dextera Ni vel feram hanc hominumque perniciem ultimam Terris feras? |
| 180 | Dati Leonardo, Hyempsal tragoedia, 1, p2; 20 (auctor c.1407-1472) |
| Asper Quodcunque vescitur aura et incolit globum, Quem premimus ipsi, plus diis cordi est quam homo. |
| 181 | Dati Leonardo, Hyempsal tragoedia, 1, p2; 29 (auctor c.1407-1472) |
| Asper Immo dii summi, infimi ac medioxumi, Virtutem odio habent, quando livorem impium Monstrumque virtuti insidens non amovent. |
| 182 | De Bonis Giovanni, Parnasus, 1; 40 (auctor fl.1404) |
| Humanus Dulcia sepe artus ledunt, fellita salutant, Sepius ac asper medicus fera vulnera sanat. |
| 183 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 2, 1012; 18 (opus 1508) |
| Contra virtutem sudoribus undique divi Praesepsere, et longus ad hanc perque ardua callis, Asper et est primum: sed ubi alta cacumina victor Contigeris, iam fit facilis, licet ardua dudum. |
| 184 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 2, 1291; 8 (opus 1508) |
| Hoc nomine laudat Pindarus in Nemeis, hymno quarto, quendam: Μαλθακά μέν φρονέων ἐσλοῖς, / τραχύς δέ παλιγκότοις ἔφεδρος, id est Mollis erga bonos, asper vero insidiator erga molestos adversarios. |
| 185 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 2, 1859 (opus 1508) |
| 1859. II, IX, 59. Totus echinus asper |
| 186 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 2, 1859; 1 (opus 1508) |
| Ἅπας ἐχῖνος τραχύς, id est Totus echinus asper. |
| 187 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 3, 2133; 3 (opus 1508) |
| Horatius: Cereus in vitium flecti, monitoribus asper. |
| 188 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 4, 3565; 3 (opus 1508) |
| Unde et φελλεύς dicitur locus asper ac petricosus, aptior ad pascendas capras quam ferendas fruges, quod terra veluti supernatet saxis. |
| 189 | Desiderius Erasmus, Adagia, Chiliades, 4, 3923; 2 (opus 1508) |
| Nam Graecis φελλεύς dicitur locus aptus pascendis capris, asper, pumicosus ac sterilis. |
| 190 | Di Natale Francesco, Carmina, 1, 7; 8 (auctor 1469-1542) |
| Ut levis ardescit concusso stipite flamma Et fuerat quae iam semisopita, furit; Sauciat ut gravius renuentia colla iuvencus, Ora negata iugo contudit asper equus: Sic amor indomito crescit ferus igne, favillam Ingerit ulterius, quo magis ipse negas. |
| 191 | Di Natale Francesco, Carmina, 1, 42; 7 (auctor 1469-1542) |
| Sic erit asper equus: contunderit ora lupatis, Non detrectantem frena minus cruciant. |
| 192 | Diomedes Grammaticus, Diomedis ars, p. 425, l. 26 (auctor c.375) |
| s consonans semiuocalis suae cuiusdam potestatis praepositiua uocalibus et subiunctiua, ut satis asper; item praepositiua t consonanti tantum, ut status. |
| 193 | Diomedes Grammaticus, Diomedis ars, p. 432, l. 14 (auctor c.375) |
| trochaeum uero legitimum si conpleuerit, id est si natura longam priorem syllabam habuerit, circumflectitur, ut meta bruma praetor; sin autem positione longa fuerit prior syllaba memorati pedis, acuitur, ut pulcher asper. |
| 194 | Diomedes Grammaticus, Diomedis ars, p. 491, l. 4 (auctor c.375) |
| satyrica est apud Graecos fabula, in qua item tragici poetae non heroas aut reges sed Satyros induxerunt ludendi causa iocandique, simul ut spectator inter res tragicas seriasque Satyrorum iocis et lusibus delectaretur, ut Horatius sensit his uersibus, carmine qui tragico uilem certauit ob hircum, mox etiam agrestes Satyros nudauit et asper incolomi grauitate iocum temptauit, eo quod inlecebris erat et grata nouitate morandus spectator. |
| 195 | Diomedes Grammaticus, Ars grammatica, 2, p18; 79 (auctor c.375) |
| s consonans semiuocalis suae cuiusdam potestatis praepositiua uocalibus et subiunctiua, ut satis asper; item praepositiua t consonanti tantum, ut status. |
| 196 | Diomedes Grammaticus, Ars grammatica, 2, p21; 29 (auctor c.375) |
| trochaeum uero legitimum si conpleuerit, id est si natura longam priorem syllabam habuerit, circumflectitur, ut meta bruma praetor; sin autem positione longa fuerit prior syllaba memorati pedis, acuitur, ut pulcher asper. |
| 197 | Diomedes Grammaticus, Ars grammatica, 3, p28; 245 (auctor c.375) |
| satyrica est apud Graecos fabula, in qua item tragici poetae non heroas aut reges sed Satyros induxerunt ludendi causa iocandique, simul ut spectator inter res tragicas seriasque Satyrorum iocis et lusibus delectaretur, ut Horatius sensit his uersibus, «carmine qui tragico uilem certauit ob hircum, / mox etiam agrestes Satyros nudauit et asper / incolomi grauitate iocum temptauit, eo quod / inlecebris erat et grata nouitate morandus / spectator». |
| 198 | Dositheus, Ars, p. 35, l. 6 (auctor c.350) |
| sunt nomina quae gentem significant, ut Afer Dacus Hispanus; alia numerum, ut unus duo, alia ordinem, ut primus secundus; alia qualitatem, ut malus bonus decorus albus niger; alia quantitatem, ut proculus altus magnus sublimis humilis; quaedam a moribus, ut remissus lepidus facetus asper ferox; quaedam ominalia, ut uitalis saecularis superstes; alia ab accidentibus uel sequentibus tracta, ut beatus diues pauper. |
| 199 | Dracontius Blossius Aemilius, Carmina, 23, 13; 216 (auctor -c.499) |
| nam pia turba dei sunt spiritus omnis et ignis, quamvis et ipse deus se prodidit igne loquaci, cum iubar ignitum domini rubus asper haberet et lacrimas populi pro libertate gementis diceret ante suum deus ascendisse tribunal; se tamen asseruit merito tunc alma potestas descendisse polis, ut quae captiva iacebant libera turba foret, domini victura superstes. |
| 200 | Dracontius Blossius Aemilius, Carmina, 132; 489 (auctor -c.499) |
| non tibi per somnos aderit censoris imago, Aeacus in medias veniens ad castra tenebras voce manuque furens et te culpabit amare asper et increpitans? |
| 201 | Dracontius Blossius Aemilius, Carmina, 197; 127 (auctor -c.499) |
| sed vilis adulter nescius atque rudis regnorum frena tenere ipse sibi genium fastu facit: ore minaci asper erat famulis regalibus, advena servis; imperium non mite dabat, quibus ipse profecto si famularetur, crimen sibi turpe putarent. |
| 202 | Dracontius, Carmen de Deo, 60, 0835A |
| Nam pia turba Dei sunt spiritus igneus omnis: Quamvis ipse Deus se prodidit igne loquaci, Cum iubar ignitum Domini rubus asper haberet, Et lacrymas populi pro libertate gementis Diceret ante suum Deus ascendisse tribunal. |
| 203 | Du Cange Charles du Fresne, Glossarium Ad Scriptores Mediae et Infimae Latinitatis, 1c, p10; 3782 (auctor 1610-1688) |
| # SQUAROSUS Asper, vel inaequalis. |
| 204 | Dudo Viromandensis, De moribus et actis primorum Normanniae ducum, 141, 0639A |
| Tempore mirificum venturo iamque nepotum, Aspera sepositis nitescent saecula bellis, Et super arma sedens furor impius, impietatis Viribus explicitis, non quemquam voce lacesset, Quin lupus asper, ovis, simul pascentur in agro. |
| 205 | Dulcidius Salmanticensis Incertus, Chronicon Albeldense, 129, 1137A |
| XI. Victorias egit, sed asper moribus fuit. |
| 206 | Eadmerus Cantuariensis, De S. Anselmi similitudinibus, 159, 0615C (auctor 1055-1124) |
| Aliquando in tactu, ut cum aliquis pannum novum videns, contrectat, solummodo ut sciat utrum sit asper vel lenis, grossus an subtilis. |
| 207 | Eborensis Iacobus Flavius, Cato minor sive disticha moralia, p24, p192; 1 (auctor 1517-1599) |
| Qui medicus soleam poscenti denegat aegro, Asper, et ingenio est tardus, et arte rudis. |
| 208 | Eborensis Iacobus Flavius, Cato minor sive disticha moralia, 4, p495; 2 (auctor 1517-1599) |
| Illachrymat tamen, et secum non asper ut hostis, Dignus at ut magno Socrate discipulus. |
| 209 | Eborensis Iacobus Flavius, Cato minor sive disticha moralia, p467, p478; 5 (auctor 1517-1599) |
| Nam semel oblatum ni ferro occiderit hostem, Asper et ipse sibi est, vitat et ora virum. |
| 210 | Eugyppius Africae, Excerpta ex operibus Augustini [CSEL], 159; 2 (auctor c.455-533) |
| ac per hoc cum deus mutare dicitur uoluntatem, ut quibus lenis erat uerbi gratia reddatur iratus, illi potius quam ipse mutantur et eum quodam modo mutatum in bis quae patiuntur inueniunt; sicut mutatur sol oculis sauciatis et asper quodam modo ex miti et ex delectabili molestus efficitur, cum ipse apud se ipsum maneat idem qui fuit. |
| 211 | Eugyppius Africae, Thesaurus, 62, 0800B (auctor c.465-c.533) |
| Multa fiunt [enim] quidem a malis contra voluntatem Dei, sed tantae est ille sapientiae tantaeque virtutis, ut in eos exitus, sive fines, quos bonos et iustos ipse praescivit, tendant omnia quae voluntati eius videntur adversa; ac per hoc cum Deus mutare dicitur voluntatem, ut quibus lenis erat, verbi gratia, reddatur iratus, illi potius quam ipse mutantur, et eum quodammodo mutatum in his quae patiuntur inveniunt: sicut mutatur sol oculis sauciatis, et asper quodammodo ex miti et ex delectabili molestus efficitur, cum ipse apud seipsum maneat idem qui fuit. |
| 212 | Eupolemius, Liber Eupolemii, p1, 1; 95 (auctor fl.c.1100) |
| Agatus interea vestri sermone parentis Blando delusi casum miseratus ad istas Polipatrem terras sibi coniuncto magis acri Anphicopa solaturos te dirigit, atqui Insignes virtute viros, tamen hic magis asper Consiliis fuerat rigidoque minacior ore, Usque adeo celebs, ut precidenda pudicus Diceret incestum prepucia. |
| 213 | Eustathius, Metaphrasis Latina Hexaemeri, 53, 0943A (auctor fl. 450) |
| quia licet et asper sit vir et moribus habeatur immitis, hunc tamen uxor ferre necessario debet, nullis occasionibus contractam semel dirimens affectionem. |
| 214 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 56, l. 9 (auctor c.362) |
| et haec sunt quae per i exeunt: ager ἀγρός agri [sic et cetera per ordinem litterarum], aeger ἀσθενής aegri, aper σύαγρος apri, asper τραχύς asperi, aterμέλας atri, austerνότος austri, arbiter μεσίτης arbitri, caper αἴαγρος capri, creber πυκνός crebri, culter μάχαιρα cultri, dexter δεξιός dextri, faber τέκτων fabri, gener γαμβρός generi, impiger ἄοκνος impigri, integer ὁλόκληρος integri, imber ὄμβρος imbri, liber ἐλεύθερος liberi, liber βιβλίον libri, minister διάκονος ministri, magister ἐπιστάτης magistri, macer λεπτός macri, miser ἐλεεινός miseri, nigerμέλας nigri, piger ὀκνηρός pigri, puer παῖς pueri, pulcher εὐειδής pulchri, ruber ἐρυθρός rubri, sinister λαιός sinistri, socer πενθερός soceri, scaber ψωρός scabri, tener τρυφερός teneri, teter αἰσχυντός tetri, uafer κακεντρεχής uafri. |
| 215 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 105, l. 9 (auctor c.362) |
| celer celerior celerrimus facit, ut asper asperior asperrimus, acer acrior acerrimus, et pulcher pulchrior pulcherrimus. |
| 216 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 177, l. 9 (auctor c.362) |
| sed Asper, si genetiuus, inquit, omnium i litteram natura retinet, et in accusatiuo esse seruandam. |
| 217 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 255, l. 26 (auctor c.362) |
| ubi Asper ceterum quo modo positum est? |
| 218 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 271, l. 1 (auctor c.362) |
| obuiam pro obuius Sallustius historiarum II, ubi Asper ait uetuste obuiam fuere, aduerbio maluit uti quam nomine: Sisenna Milesiarum XIII obuiam uenit, M(arcus Cato dierum dictarum de consulatu suo mihi atque classi obuiam fiunt , Plautus in Bacchidibus oho oportune mihi est obuiam . |
| 219 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 278, l. 5 (auctor c.362) |
| procul Sallustius historiarum II, nam procul et diuersis ex regionibus ; ubi Asper ergo procul e loco est. |
| 220 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 280, l. 7 (auctor c.362) |
| rumore primo Sallustius historiarum I; ubi Asper: non est 'inquit' nomen sed aduerbium, ut illud obstipuit primo aspectu Sidonia Dido . |
| 221 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 280, l. 12 (auctor c.362) |
| Asper commentario Sallustii historiarum I nunc aduerbium nunc nomen id esse dicit, ut recens scripsi . |
| 222 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 413, l. 3 (auctor c.362) |
| asper. |
| 223 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 424 (auctor c.362) |
| asper. |
| 224 | Flauius Sosipater Charisius, Ars, p. 443 (auctor c.362) |
| asper. |
| 225 | Folengo Nicodemo, Epigrammaton liber, 1, 14; 2 (auctor fl.1455) |
| Non delatores aberunt, non criticus asper: His scaber, his audax, his resupinus eris. |
| 226 | Folengo Teofilo, Eglogae, 1, 1; 51 (auctor 1491-1544) |
| Bigolinus Me, Tognacce, sinas, horsu, dolor heu nimis asper! |
| 227 | Folengo Teofilo, Zanitonella red. Tusculanensis, 1; 546 (auctor 1491-1544) |
| Bigolinus Me, Tonelle, sinas, horsu, dolor heu nimis asper! |
| 228 | Francesco Petrarca, Africa, 8; 89 (auctor 1304-1374) |
| Aspiciensque suos cives generosus et asper Spiritus intumuit; tandemque silentia tristi Fronte monens: "Uno si quidem plus viximus" inquit, "Quam decuit placuitque die - crimenque fatebor Ipse meum: pridem tacitus me prelia sensi Aversis tentare deis, sed pulcra per omnes Gloria precipitem casus fameque libido Ceca tulit -, testes facio, quos sensimus hostes Esse, deos: actum quicquid vel arma vel artes Vel nostre valuere manus, nec defuit unquam Cura operi egregio. |
| 229 | Francesco Petrarca, Bucolicum carmen, 8; 7 (auctor 1304-1374) |
| Tibi letior annis Tunc animus fuerat; nunc intractabilis, asper. |
| 230 | Francesco Petrarca, Bucolicum carmen, 10; 21 (auctor 1304-1374) |
| Silvanus Laurea culta michi, nec me situs asper et horrens Arcuit incepto; propriis nec viribus ausus, Externos volui consultor adire colonos. |
| 231 | Francesco Petrarca, Africa, 8; 94 (auctor 1304-1374) |
| Aspiciensque suos cives generosus et asper Spiritus intumuit; tandemque silentia tristi Fronte monens: «Uno si quidem plus viximus» inquit, Quam decuit placuitque die - crimenque fatebor Ipse meum: pridem tacitus me prelia sensi Aversis tentare deis, sed pulcra per omnes Gloria precipitem casus fameque libido Ceca tulit -, testes facio, quos sensimus hostes Esse, deos: actum quicquid vel arma vel artes Vel nostre valuere manus, nec defuit unquam Cura operi egregio. |
| 232 | Francesco Petrarca, Bucolicon carmen, 8; 9 (auctor 1304-1374) |
| Tibi letior annis Tunc animus fuerat; nunc intractabilis, asper. |
| 233 | Francesco Petrarca, Bucolicon carmen, 10; 29 (auctor 1304-1374) |
| Laurea culta michi, nec me situs asper et horrens Arcuit incepto; propriis nec viribus ausus, Externos volui consultor adire colonos. |
| 234 | Francesco Petrarca, Africa, 8; 14 (auctor 1304-1374) |
| Aspiciensque suos cives generosus et asper Spiritus intumuit; tandemque silentia tristi Fronte monens: "Uno si quidem plus viximus" inquit, Quam decuit placuitque die - crimenque fatebor Ipse meum: pridem tacitus me prelia sensi Aversis tentare deis, sed pulcra per omnes Gloria precipitem casus fameque libido Ceca tulit -, testes facio, quos sensimus hostes Esse, deos: actum quicquid vel arma vel artes Vel nostre valuere manus, nec defuit unquam Cura operi egregio. |
| 235 | Francesco Petrarca, Bucolicum carmen, 8; 14 (auctor 1304-1374) |
| Tibi letior annis Tunc animus fuerat; nunc intractabilis, asper. |
| 236 | Francesco Petrarca, Bucolicum carmen, 10; 14 (auctor 1304-1374) |
| SIL.Laurea culta michi, nec me situs asper et horrens Arcuit incepto; propriis nec viribus ausus, Externos volui consultor adire colonos. |
| 237 | Francesco Petrarca, De remediis utriusque fortune, 1, 32; 3 (auctor 1304-1374) |
| Vide autem ne et quod sequitur sis: Cereus in vitium flecti, monitoribus asper, utilium tardus provisor, prodigus eris: sublimis cupidusque et amata relinquere pernix. |
| 238 | Francesco Petrarca, De remediis utriusque fortune, 2, 10; 3 (auctor 1304-1374) |
| D.Asper est victus. |
| 239 | Francesco Petrarca, De remediis utriusque fortune, 2, 112; 14 (auctor 1304-1374) |
| Quid, si hic ardor quamvis asper optabilis est? |
| 240 | Francesco Petrarca, De viris illustribus, p22, 6; 166 (auctor 1304-1374) |
| [87] Postquam Scipioni res innotuit, veritus ne natura trux et asper adolescens, insuper et alternis luctus atque amoris facibus accensus, ut primam temeritatem secunda sic secundam tertia temeritate cumularet, et aut in se ipsum, si sibi ipse relinqueretur, aut alias triste aliquid moliretur, vocari ad se illum imperat ac pro tempore, ut irreparabili in re, benigne increpitum consolatur, et recentem cruenti adhuc vulneris dolorem quanto potest mitioribus in presens verbis extenuat. |
| 241 | Francesco Petrarca, De viris illustribus, p23; 15 (auctor 1304-1374) |
| [9] Hic igitur questor sub Scipione secundo bello punico militavit nec multo post, sub tempus belli macedonici primi, pretor factus Sardiniam provinciam obtinebat, asper adeo et adversus feneratores ut eos omnes provincie finibus expelleret et adversus delitias pretorum, cum esset ipse tunc pretor, ut impensam omnem in illos fieri solitam aut limitaret aut tolleret. |
| 242 | Francesco Petrarca, De vita solitaria, 2, 1; 21 (auctor 1304-1374) |
| Non describam habitaculum Helie monachi, prope cuntis mirabilius, ut desertum horrendum, ut solitudo vastissima et nullis equanda sermonibus, ut spelunca scrupea, ut asper ad illam et angustus trames, quique vel suspensos pedes lederet, vel intentos adeuntium oculos frustraretur, ut illic corpore tremulus, sed animo constans, senex ex centum ac decem annis quos habebat etatis, totos septuaginta transegerat. |
| 243 | Francesco Petrarca, Epistole familiares, 12, 12; 7 (auctor 1304-1374) |
| aut poeticum horruit ille convivium, nec memor fuit illius poetici dicti Aude, hospes, contemnere opes et te quoque dignum Finge Deo rebusque veni non asper egenis, nec dignatus est esse ubi rex olim Siculus Robertus, evi nostri gloria, et post eum multi vel romulei cardines vel terrarum domini interdum fontis, interdum — quod gloriari tecum non pudebit — me visendi gratia fuerunt; aut, quod cogitare maluerim, nec ego mei generis ultimus, nec fons, nisi fallor, inter cuntos primus digni visi sumus quos modico vie flexu et vix tribus passuum milibus extimaret. |
| 244 | Francesco Petrarca, Epistole familiares, 15, 4; 30 (auctor 1304-1374) |
| Iterum dico, quod tacito me apparet: eger sum; fac me autem sanum, feram fortius; sed non ideo mollis aut equus lectulus meus erit — lectulus vite huius in quo fessus iaceo —, quin potius asper inamenus immundus iniquus scrupulosus et qui sanissimos etiam vehementer exagitet. |
| 245 | Francesco Petrarca, Epistole metrice, 1, 2; 16 (auctor 1304-1374) |
| Me Dacus immitis timuit, me durus in armis Germanus Graius ve loquax atque asper Hiberus, Non fuga preripuit Parthum michi fulcta sagittis, Nec labor ipse vie subduxit cladibus Indum, Ethiopemque iugo non torridus abstulit ether, Frigora nec Tanaim, nec sevior unda Britannum. |
| 246 | Francesco Petrarca, Epistole metrice, 2, 10; 101 (auctor 1304-1374) |
| Quid vehat asper equus, misereque incende noctis Insultansque Sinon, genetrixque affixa furenti Inter tela duci, mox ut digressa per umbras, Apparere deos infestaque numina Troie. |
| 247 | Francesco Petrarca, Rerum memorandarum libri, 2, 58; 2 (auctor 1304-1374) |
| —, agitatum est in consiliis quisnam tantis ceptis dux aptissimus foret, visusque est optimus Sancius Hispanie regis frater, quem et experientia armorum commendabat et genus et probitas, nec suspectum luxus faciebat, frequens principatus malum: nullis enim inquinatus opibus aut delitiis, sed hispano more asper et agrestis et sub divo inter labores educatus erat. |
| 248 | Francis Bacon, Novum Organon, Pars IIa, 2, XX; 62 (opus 1620) |
| Quia scilicet in auro, ingressus aquae separationis est clemens et subtiliter insinuans, et cessio partium auri facilis; at in ferro, ingressus est asper et cum conflictu, et partes ferri habent obstinationem maiorem. |
| 249 | Fronto, Epistulae, de feriis, 2; 4 (auctor c.95-165) |
| asper video . . . . . . . bismamom . . com repugnat babb satis in novellae quid cantetur vineae atque r . . e . |
| 250 | Fulgentius Ruspensis, De veritate praedestinationis, 65, 0638C (auctor 462-527) |
| Sic misericordia Dei praeveniente, et in corde hominis mirabiliter operante, qui divitiis temporalibus carnaliter superbus extollebatur, humilis in timore Dei, pauper spiritu libenter efficitur; et qui asper et inobediens divinis antea sermonibus repugnavit, ad audiendum verbum atque obediendum mitis et quietus accedit; et qui dudum iniustitiae crudelitatem indigesta crapulatus perversitate ructavit, esuriens et sitiens satietatem iustitiae concupiscit. |
| 251 | Garnerius Lingonensis, Sermones, 205, 0694A (auctor 1187-1198) |
| Iuvenes enim sunt, qui a viginti annis et supra possunt ad bella procedere: de quibus dictum est: Imberbis iuvenis tandem custode remoto, Gaudet equis canibusque et aprici gramine campi, Cereus in vitium flecti, monitoribus asper. (HORAT., De art. poet., vers. 160.) Cumque ex consuetudine defensionis, qui peccat contemnere incipit, et obstinatus esse: de iuventute labitur in senium, et prope interitum est, quia peccatum est in Spiritum sanctum qui ardor est Patris et Filii, tanto longius a calore, quanto longius a charitate, et a sancti Spiritus ardore. |
| 252 | Gelasius I, Epistolae et decreta, 59, 0019B |
| Ibi certe dilucidabitur utrum ego (sicut putatis) acerbus, asper, et nimis durus, difficilisque sim vobis, qui cum ratione vestram salutem parturio, qui clamo: Etiamsi austerum videtur antidotum, accipite, quaeso, bibite, vivite, nolo moriamini; an vos, qui a noxiis prohibiti, medicos ducitis exsecrandos, imo qui vultis vobiscum medicos aegrotare, quam vos recipere sanitatem. |
| 253 | Georgius Ignatius, Poetici lusus varii, 116; 6 (auctor 1675-1737) |
| Quid iuvat incessum modulari et tendere varos (Mollius ut subeant) alterutrinque pedes, Si caput atque nates digito scabis asper eodem, Unguis et atrita plenus ab aure redit? |
| 254 | Georgius Ignatius, Poetici lusus varii, 155; 6 (auctor 1675-1737) |
| Immodici mulli tibi stant in lancibus aureis Et sedet argento scarus, at mihi mytilus asper Sive rubens cancer vili iacet orbe locatus. |
| 255 | Gerhohus Reicherspergensis, Commentarius aureus in Psalmos et cantica ferialia continuatio, 194, 0596D (auctor 1093-1169) |
| Quoniam suavis est Dominus, non asper nec amarus, sed esurientibus. |
| 256 | Gillebertus de Hoilandia, Sermones in Canticum Salomonis, 184, 0230A (auctor -1172) |
| Vigiliae, ieiunia, castigatus et parcus victus asper pannus et panis ater, plagae virgarum voluntarie susceptae, in matutinis psalmodiae vociferatio, et silens oratio, utraque in spiritu cordis vehementi, sed haec tanto vehementior, quanto corporalis spiritus minus est continens; quidni distillant nobis, dum vicissim succedunt sibi? |
| 257 | Gilo Parisiensis, Historia gestorum viae nostri temporis Hierosolymitanae, 155, 0962D (auctor 1080-1142) |
| Mitibus et mitis, feritate tumentibus asper, Sic se conformans cunctis moderamine miro, Ut velut in speculo se quisque videret in illo. |
| 258 | Giovanni Boccaccio, De montibus lacubus fluminibus stagnis et paludibus et de nominibus maris, p15; 13 (auctor 1313-1375) |
| TAUROMENITANUS Sycilie mons est asper quod acutissimos habeat lapides. |
| 259 | Giovanni Boccaccio, De montibus lacubus fluminibus stagnis et paludibus et de nominibus maris, p66; 13 (auctor 1313-1375) |
| Et partim asper partimque navigia deferens in amplissimum effunditur lacum. |
| 260 | Giovanni Boccaccio, De casibus virorum illustrium, 8, 8; 4 (auctor 1313-1375) |
| Quo bellicis eruditus et asper homo hostes compescuit facile Gallisque pacatis cum iam bello egregius appareret, instante hostium multitudine, a Dioclitiano est in societatem susceptus imperii. |
| 261 | Granci Ranieri, De proeliis Tusciae, 7; 146 (auctor fl.ca.1350) |
| Ultimo gensque, probus Facius, sociusque fidelis Miles in arma ruunt, Dinus, Fredericus et asper Teutonicus: sed eis Urbs tunc Lucana favebat: De Rubeisque Petrus linquens montana silenter Subveniebat eis multis aciebus: et ante Quam daret ipse, Comes, Populus dant bella favorem. |
| 262 | Gregorius I, Homiliae in Ezechielem, 76, 1066D (auctor 540-604) |
| Alius, ne asper esse videatur, multa leniter tolerat quae prave perpetrantur. |
| 263 | Gualterus de Castellione, Alexandreis, 1, 1-; 10 (auctor c.1135-c.1202) |
| Haec ait, haec secum dubitanti corde perorat: Qualiter Hyrcanis si forte leunculus arvis Cornibus elatos videt ire ad pabula cervos, Cui nondum totos descendit robur in armos, Nec pede firmus adhuc, nec dentibus asper aduncis Palpitat, et vacuum ferit improba lingua palatum, Effunditque prius animo, quam dente cruorem, Pigritiamque pedum redimit matura voluntas. |
| 264 | Guarino Veronese, Carmina, 1, 55; 21 (auctor 1374-1460) |
| Quod cum declaret imago, Picta quidem sed signa tamen vivacia monstrans, Hiscere vix ausim clausisque susurro labellis, Ne contemplantem caelestia regna deumque Vox interpellet, vociter quoque rusticus, asper. |
| 265 | Guarino Veronese, Carmina, 1, 63; 3 (auctor 1374-1460) |
| Sudorem prae se fert virtus mente deorum, Est ad eam longus rectusque per ardua callis Asper et imprimis ubi in alta cacumina ventum est Mollis adest quae visa fuit durissima quondam. |
| 266 | Guntherus Cisterciensis, Ligurinus, 212, 0339A (auctor c.1150–c.1220) |
| Si satis hunc novi, nec me praesagia fallunt, Nobilitate viget, claroque hinc sanguine reges, Inde duces contingit avos: facundia dulcis, Forma nitens, animusque sagax, manus impigra, solers Consiliis, belloque ferox et pace modestus, Mente senex, aetate puer, prudentia rerum, Certus amor, robusta fides, constantia mentis Nec frangenda malis, nec sustollenda secundis, Laudis amans, largitor opum, crudelibus atrox, Tranquillus placidis, ferus indomitusque superbis, Supplicibus facilis, iustis pius, asper iniquis, Fortis ad instantes casus, prudensque futuri, Praeteritique memor, sociis bonus, impius hosti, Haec sunt, o proceres, haec sunt quae regna tueri Ac munire solent: his artibus infima crescunt, Maxima servantur: ni fallimur, artibus istis, Seque suosque reget: neque enim quas hactenus ultro Et gratis coluit, sumpta mercede relinquet. |
| 267 | Guntherus Parisiensis, Ligurinus, 151; 65 (auctor -1220) |
| Si satis hunc novi nec me presagia fallunt, Nobilitate viget claroque hinc sanguine reges, Inde duces contingit avos, facundia dulcis, Forma nitens, animusque sagax, manus impigra, sollers Consiliis, belloque ferox et pace modestus, Mente senex, etate puer, prudencia rerum, Certus amor, robusta fides, constancia mentis, Nec frangenda malis nec sustollenda secundis, Laudis amans, largitor opum, crudelibus atrox, Tranquillus placidis, ferus indomitusque superbis, Supplicibus facilis, iustis pius, asper iniquis, Fortis ad instantes casus, prudensque futuri Preteritique memor, sociis Bonus, impius hosti. |
| 268 | Haymo Halberstatensis, Commentaria in Psalmos, 116, 0473D (auctor -853) |
| Aper dicitur quasi asper, id est, diabolus, veniens de silva, id est, de silvestribus hominibus, qui cultum Dei ignorant, exterminat Ecclesiam, dum membra eius alienat ab ea: et ipse idem diabolus singularis, ferus, depastus est eam Ecclesiam, quia totam fere consumet eam in tempore Antichristi. |
| 269 | Henricus Abrincensis, Legenda Sancti Francisci Versificata, 11; 9 (auctor c.1190-c.1260) |
| Discumbendo sitit et ieiunat, recubando Obsecrat et vigilat, bellando sudat et alget; Affectu dulcis et rectus, corde benignus Et pius, auxiliis intendens et studiosus, Sensu perspicuus et mobilis, ore disertus Et celer, ingenio fervens et acutus, ad omnes Clemens et lenis, ad se crudelis et asper. |
| 270 | Henricus Huntingdonensis, Epistola de contemptu mundi, 195, 0979B |
| Quod si temporis nostri posteris nomina barbara videantur; vel quia tot apponuntur, asper et obliquus taedeat tractatus; nonne saltem mihi et tibi proderit? |
| 271 | Henricus Septimellensis, De diversitate fortunae et philosophiae consolatione, 204, 0852C (auctor 1191-1193) |
| Rusticus asper arat, numerat mercator avarus, Virgo legit flores, stultus amator amat. |
| 272 | Henricus Septimellensis, De diversitate fortunae et philosophiae consolatione, 204, 0853A (auctor 1191-1193) |
| Tuncque sacerdotem me vitiasse ferunt, Tu modo sed quare me dentibus asper acutis Infelix laceras, colloquiisque tuis; Arbitrio loqueris; nam iuris pondus abhorres, Et dedignaris de ratione loqui. |
| 273 | Henricus Septimellensis, Elegia, 1; 206 (auctor fl.1193) |
| Rusticus asper arat, numerat mercator avarus, virgo legit flores, stultus amator amat. |
| 274 | Henricus Septimellensis, Elegia, 1; 214 (auctor fl.1193) |
| Tu modo; sed quare me dentibus asper acutis, infelix, laceras colloquiisque tuis? |
| 275 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in epistolas Pauli, 181, 0738D (auctor c.1080-1150) |
| Ita offenderunt in hunc lapidem, sicut scriptum est apud Isaiam dicente Patre: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, id est per incarnationis mysterium pono Christum in Sion, hoc est in Ecclesia fundamentum, qui Iudaeis erit lapis offensionis, quia non sibi cavebunt ab illo humili et parvo, propter suae mentis caecitatem, sed offendent in eum et corruent, et pono ibi petram scandali, id est eumdem Christum, qui in passione erit illis petra scandali, id est deformis et asper et durus, in quo scandalizabuntur irascentes et indignantes, cum se Flium Dei dixerit. |
| 276 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in epistolas Pauli, 181, 0739A (auctor c.1080-1150) |
| Christus ergo in nativitate vel in conversatione et praedicatione sua Iudaeis lapis fuit offensionis, et in passione petra scandali, quia qui prius in ortu et humana conversatione visus est eis contemptibilis et conculcabilis, postmodum in passione nimium deformis et asper illis apparuit. |
| 277 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in epistolas Pauli, 181, 1192D (auctor c.1080-1150) |
| Et quia sunt nonnulli, qui dum bona proximis impendunt, aspere loquuntur eis et austeritatem ostendunt, congrue subnectitur mansuetudo, ut qui benigne tribuit, non intractabilis sit vel asper, sed mansuetus et levis, id est mitis et affabilis et familiaris. |
| 278 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in epistolas Pauli, 181, 1123A (auctor c.1080-1150) |
| Ideo praeparate vos, ne inveniam vos in vitiis perdurantes, quales invenire nolo; et ego inveniar, id est sentiar a vobis severus et asper, et peccata vestra iuste puniens, qualem non vultis invenire. |
| 279 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in epistolas Pauli, 181, 1464A (auctor c.1080-1150) |
| Sed servum Domini non oportet litigare, quia lis generat odium; sed oportet eum esse mansuetum, id est quasi manu assuetum, hoc est contractabilem, id est mitem vel lenem ad omnes, ut nemini sit asper, id est quasi ferus; et docibilem, id est habilem, ut facile doceatur. |
| 280 | Herveus Burgidolensis, Commentaria in Isaiam, 181, 0119C (auctor c.1080-1150) |
| Subcinericius panis ex hordeo Christum, qui peccantibus asper et acutus, pungensque est, designat. |
| 281 | Hieronymus Stridonensis, In Hieremiam Prophetam [CSEL], 2, 100, 2; 1 (auctor 340-420) |
| terram autem lacte et melle manantem hyperbolice debemus accipere pro rerum omnium abundantia, ut est illud: mella fluant illis, ferat et rubus asper amomum, et iterum: et passim riuis currentia uina repressit; aut certe tropologice terram lacte et melle manantem Christi ecclesiam sentiamus, in qua paruuli atque lactantes educamur per fidem, ut possimus solidum cibum capere. |
| 282 | Hieronymus Stridonensis, Commentaria in Ieremiam, 24, 0753B (auctor 340-420) |
| Terram autem lacte et melle manantem, hyperbolice debemus accipere pro rerum omnium abundantia, ut est illud (Virg. Eclog. III) : Mella fluant illis, ferat et rubus asper amomum. |
| 283 | Hieronymus Stridonensis, Commentaria in Iob, 26, 0791D (auctor 340-420) |
| Diabolum vetus editio smaragdi lapidi assimilavit, qui natura asper est, alia attritu laevificans, sed ipse asper esse non desinens, cuncta comminuit, diminutionem autem sui non sentiens. |
| 284 | Hieronymus Stridonensis, Commentaria in Osee, 25, 0854D (auctor 340-420) |
| De quo et Virgilius in tertio Georgicorum libro refert: . . . . . Cui nomen asilo, Romanum est: oestrum Graii vertere vocantes, Asper acerba sonans: quo tota exterrita silvis Diffugiunt armenta: furit mugitibus aether Concussus, silvaeque et sicci ripa Tanagri. |
| 285 | Hildebertus Cenomanensis, Carmina miscellanea, 171, 1394A (auctor 1056-1133) |
| Lenis erat, sed et asper erat; sed lenis et asper: In neutro vehemens, sive remissus erat. |
| 286 | Hildebertus Cenomanensis, Carmina miscellanea, 171, 1434D (auctor 1056-1133) |
| Corpus, opes, studium, mores, cibus asper, egenus, Lectio, probra, domat, carpit, alit; fugiunt. |
| 287 | Hildebertus Cenomanensis, De quattuor virtutibus vitae honestae, 171, 1061A (auctor 1056-1133) |
| Vix quisquam tam sobrius est, tam durus et asper, Horum blanditias ut superare queat. |
| 288 | Hildebertus Cenomanensis, Moralis philosophia, 171, 1036B (auctor 1056-1133) |
| Imberbis iuvenis, tandem custode remoto, Gaudet ebuis canibusque et aprici gramine campi, Cereus in vitium flecti, monitoribus asper, Utilium tardus provisor, prodigus aeris Sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix. |
| 289 | Hildebertus Cenomanensis, Sermones, 171, 0431C (auctor 1056-1133) |
| Asper est cibus, sed salutaris; amarus est gustu, sed cum deglutitus fuerit, dulcorabitur super mel et favum. |
| 290 | Hildegardis Bingensis, Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum, 197, 0496A (auctor 1098–1179) |
| Nam qui vivens odor vovens iter secretae regenerationis existunt, velut granum sunt, qui siccus et fortis cibus hominum est; sic et ille populus meus asper et durus ad gustum fuci saecularium rerum est. |
| 291 | Hildegardis Bingensis, Subtilitates diversarum naturarum creaturum, 197, 1212C (auctor 1098–1179) |
| Rhenus a mari impetu emittitur, ideo lucidus et per arenosam terram decurrit, cuius arena levis et temperata est; unde etiam in ea aeramentum reperitur; et quia a mari impetu egreditur, aliquantum asper est ut lixivia, et cruda sumpta noxios et lividos humores in homine [consumit; sed si noxios et lividos humores in homine] non reperit, cruda [eius aqua] sumpta hominem sanum magis exulcerat, quia in eo [non] invenit quod purget. Quapropter, [denique ed.] cum cibus cum eo coquitur, livores eiusdem cibi consumit, et sic ipsum cibum aliquantum sanum reddit. |
| 292 | Hildegardis Bingensis, Subtilitates diversarum naturarum creaturum, 197, 1218B (auctor 1098–1179) |
| Sed qui gicht [paralysim ed.] patitur, eumdem mistel pirorum suavem gustum habentem inscissum per tres dies et noctes oleo olivae imponat, et postea cervini sepi bis tantum ut olei ad ignem resolvat, et spicam nardi bene contritam et comminutam eidem sepo per duas dies et noctes imponat, et deinde oleum cum visco, cui impositus fuit, fortiter contundat, et succum per pannum exprimat, et etiam cervinum sepum cum spica ad ignem modice denuo resolvat. [Et ubi paralysis in homine furit, eum perungat, et fugabitur, nisi fundamentum mortis ibi sit. Add. ed.]. Fructus autem piri gravis est, et ponderosus et asper est; et si quis eum crudum superflue comederit, emigraneam in capite eius parat atque dumphen [fumum ed.] pectore eius facit, quoniam et in pulmone de succo eius attrahunt, et in se aliquantum ducunt, ita quod idem succus circa iecorem et circa pulmonem velut sinder plumbi ut winsten indurescit, ac ideo in iecore et in pulmone multociens magnae infirmitates fiunt. |
| 293 | Hildegardis Bingensis, Subtilitates diversarum naturarum creaturum, 197, 1339D (auctor 1098–1179) |
| Nam istud genus serpentis homini inimicatur, et flatus suos contra hominem emittit, et plenum est mortifero veneno; unde etiam de veneno quod in se habet cutis eius exspissatur, ita quod in rugas contrahitur et quod etiam de ardore solis eadem exterior cutis scinditur; et cum hoc idem senserit velut inde de ulceribus gravatur, et tunc angustum foramen petrae quaerit, et in illud se tamdiu fricat dum spumas illas abiicit, et tunc aliquantum minus asper est quam tunc fuisset, cum spumis illis premebatur. |
| 294 | Hildegardis Bingensis, Subtilitates diversarum naturarum creaturum, 197, 1339D (auctor 1098–1179) |
| Et cum easdem spumas iam abiecerit, cutis eius subtilis et lucida velut recens efficitur, et hoc idem serpens multum gaudet, et tunc etiam in veneno suo et insidiis suis aliquantum minus asper est. |
| 295 | Horatius Flaccus, Carmina, 1, 35; 1 (auctor 65BC-8BC) |
| O diva, gratum quae regis Antium, praesens vel imo tollere de gradu mortale corpus vel superbos vertere funeribus triumphos: te pauper ambit sollicita prece ruris colonus, te dominam aequoris quicumque Bithyna lacessit Carpathium pelagus carina; te Dacus asper, te profugi Scythae urbesque gentesque et Latium ferox regumque matres barbarorum et purpurei metuunt tyranni, iniurioso ne pede proruas stantem columnam neu populus frequens ad arma, cessantis ad arma concitet imperiumque frangat; te semper anteit saeva Necessitas, clavos trabalis et cuneos manu gestans aena nec severus uncus abest liquidumque plumbum; te Spes et albo rara Fides colit velata panno nec comitem abnegat, utcumque mutata potentis veste domos inimica linquis, at volgus infidum et meretrix retro periura cedit, diffugiunt cadis cum faece siccatis amici, ferre iugum pariter dolosi: serves iturum Caesarem in ultimos orbis Britannos et iuvenum recens examen Eois timendum partibus Oceanoque rubro. |
| 296 | Horatius Flaccus, De Arte Poetica, 153; 4 (auctor 65BC-8BC) |
| inberbis iuvenis, tandem custode remoto, gaudet equis canibusque et aprici gramine campi, cereus in vitium flecti, monitoribus asper, utilium tardus provisor, prodigus aeris, sublimis cupidusque et amata relinquere pernix. |
| 297 | Horatius Flaccus, De Arte Poetica, 220; 1 (auctor 65BC-8BC) |
| carmine qui tragico vilem certavit ob hircum, mox etiam agrestis Satyros nudavit et asper incolumi gravitate iocum temptavit eo quod inlecebris erat et grata novitate morandus spectator functusque sacris et potus et exlex. |
| 298 | Horatius Flaccus, Satyrarum libri, 2, 6; 41 (auctor 65BC-8BC) |
| siquis nam laudat Arelli sollicitas ignarus opes, sic incipit: 'olim rusticus urbanum murem mus paupere fertur accepisse cavo, veterem vetus hospes amicum, asper et attentus quaesitis, ut tamen artum solveret hospitiis animum. |
| 299 | Hugo de Folieto Incertus, De bestiis et aliis rebus, 177, 0089C |
| Aper, id est porcus, vel sus silvester a feritate vocatur, ablata scilicet littera quasi asper, ut vult Varro. |
| 300 | Hugo de Folieto Incertus, De bestiis et aliis rebus, 177, 0153D |
| Nidus fit avibus secretus, intus calidus, extra asper, ex multis congestus. |
| 301 | Hugo de Folieto Incertus, De bestiis et aliis rebus, 177, 0159A |
| Saccus asper, durus, gravis, frumentum celat, quadrangulus est. |
| 302 | Hugo de S Victore, Adnotationes in Pentateuchon, 175, 0060A (auctor -1141) |
| Asper pinguis, etc. |
| 303 | Hugo de S Victore, De sacramentis, 176, 0306C (auctor -1141) |
| Locus asper, ut praevaricator castigetur. |
| 304 | Incertus 008, Panegyricus Constantini, 8, 0660B |
| quippe Athesis ille saxis asper, et gurgitibus vorticosus, et impetu ferox, oppugnationem prohibebat, omnemque retro regionem evehendis copiis tutam defensamque praestabat. |
| 305 | Incertus 083, Differentiae, 83, 1319B |
| 7. Inter asperum, et ferocem hoc interest, quod asper ad tempus, ferox a nativitate. |
| 306 | Incertus 083, Differentiae, 83, 1324B |
| 94. Inter acervum et acerbum hoc interest, quod acervus moles est, acerbus immaturus et asper. |
| 307 | Incertus 155, Lamentum lacrymabile, 155, 1097A |
| His negat hostis iter, callisque reflexus et asper Hos male torquet hiems, aestus et aura nocens. |
| 308 | Incertus 177, Sermones, 177, 0924B |
| Et notandum quod locus iste, in quo aeger sanatur, est asper, tempus longum, remedium efficax. |
| 309 | Incertus 177, Sermones, 177, 0924B |
| Locus est asper ut praevaricator castigetur, tempus longum ne sanandus praeoccupetur, remedium efficax ut infirmus curetur. |
| 310 | Innocentius III, Regesta sive epistolae 3, 216, 0957A (auctor -1216) |
| Relatione illustrium et magnorum virorum nostrorum est apostolatui declaratum quod ille qui est mons domus Domini praeparatus in vertice montium, ut ad eum confluant omnes gentes, Sanctus videlicet sanctorum, qui Ecclesiae fundamenta in sanctis montibus collocavit, montem vestrum super mare situm ad inhabitandum suis fidelibus praeelegit: qui effectum sui nominis et nominis in se habens, licet aridus sit et asper ac temporalis fertilitatis gratia destitutus, est tamen inter alios mundi montes maxima spiritualium ubertate mirabiliter fecundatus. |
| 311 | Ioannes de Garlandia, Opus synonymorum, 150, 1583D (auctor 1001-1100) |
| Crudus, crudelis, austerus, et improbus, atrox, Est ferus, atque ferox, violentus, acerbus, et acer, Impius, immitis, saevus, molestus, et asper, Asper inhumanus est, tyrannus sum, atque protervus, Torvus, indomitus his iungitur, atque severus. |
| 312 | Ioannes Saresberiensis, Polycraticus, 199, 0480A (auctor c.1120–1180) |
| Nonne scivit hoc ethnicus dicens: Discite, et o miseri causas cognoscite rerum, Quid sumus, aut quidnam victuri gignimur, ordo Quis datur, aut metae quam mollis flexus et unde, Quis modus argento, quid fas optare, quid asper Utile nummus habet, pueris charisque propinquis Quantum elargiri deceat, quem te Deus esse Iussit, et humana qua parte locatus es in re. |
| 313 | Ioannes Saresberiensis, Polycraticus, 199, 0817C (auctor c.1120–1180) |
| Cereus in vitium flecti, monitoribus asper, Utilium tardus provisor, prodigus aeris. (HORAT., De art. poet., 161.) Prima ergo aetas nutricem, secunda custodem habet, tertia quo liberior, eo facilius errat, nondum tamen procedit ad crimina. |
| 314 | Iohannes Berardi, Chronicon Casauriense, 2, p0; 39 (auctor -c.1182) |
| Supradicti vero tres montes, qui infra regionem istam ab Occidentali plaga Monasterii conspiciuntur, unus eorum, quoniam in summitate sui est durus et asper, ab asperitate vocatur mons Soti; alter a Brungis et Prungis vocatur Brungata; tertius vero mons vocatur mons Aquiliae, idest Aquilae, eo quod Aquila solet ibi nidificare. |
| 315 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 82, 0372C (auctor 565-636) |
| 48. Crudelis, hoc est, crudus, quem Graeci ὤμον appellant per translationem, quasi non coctus, nec esui habilis; est enim asper et durus. |
| 316 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 82, 0563A (auctor 565-636) |
| Dictus autem calculus, quod sine molestia brevitate sui calcetur; cui contrarius est scrupus, lapillus minutus, et asper, qui si inciderit in calciamentum, nocet, et molestia est animo; unde et animi molestiam dicimus scrupulum, hinc et scrupea saxa, id est, aspera. |
| 317 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 82, 0567C (auctor 565-636) |
| 27. Smyris lapis asper, et indomitus, et omnia atterens, ex quo gemmae teruntur. |
| 318 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 82, 0638A (auctor 565-636) |
| Asparagus, quod sit spinosus, et asper frutex eius, ex quo gignitur. |
| 319 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 82, 0709B (auctor 565-636) |
| Salsum, quasi sale asper sum, demptis e medio syllabis tribus. |
| 320 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 10, 48; 136 (auctor 565-636) |
| Est enim asper et durus. |
| 321 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 16, 3, 5; 13 (auctor 565-636) |
| Dictus autem calculus quod sine molestia brevitate sui calcetur: cuius contrarius est scrupus, lapillus minutus et asper, qui si inciderit in calciamentum, nocet et molestia est animo; unde et animi molestiam scrupulum dicimus: hinc et scrupea saxa, id est aspera. |
| 322 | Isidorus Hispalensis, Etymologiae, 16, 4, 27; 56 (auctor 565-636) |
| Smyris lapis asper et indomitus et omnia adterens, ex quo lapide gemmae teruntur. |
| 323 | Isidorus Mercator, Collectio decretalium, 130, 0983B (auctor fl. 850) |
| Ibi certe dilucidabitur utrum ego, sicut putatis, acerbus, asper, et nimis durus difficilisque sim vobis qui cum ratione vestram salutem parturio, qui clamo etiam, si austerum videtur antidotum, accipite, quaeso, bibite, vivite, nolo moriamini. |
| 324 | Iulianus Toletanus, Iuliani Toletani ars, p. 133, l. 149 (auctor c.680) |
| si asper sit si lenis. |
| 325 | Iulianus Toletanus, Iuliani Toletani ars, p. 133 (auctor c.680) |
| quomodo asper uel lenis? |
| 326 | Iulianus Toletanus, Iuliani Toletani ars, p. 133, l. 150 (auctor c.680) |
| dicebant antea ueteres quod tunc esset asper spiritus, quando unum semis, aut duo semis, aut tria, tempora habuissent; quando uero unum, aut duo tempora habuissent, tunc esset lenis spiritus. |
| 327 | Iulianus Toletanus, Iuliani Toletani ars, p. 134, l. 171 (auctor c.680) |
| quomodo spiritus asper uel lenis? |
| 328 | Iulianus Toletanus, Iuliani Toletani ars, p. 134 (auctor c.680) |
| sicut superius dixi: si sit asper spiritus, si sit lenis. |
| 329 | Iunius Philagrius, Brevis expositio Vergilii Georgicorum, II, 214; 1 (auctor fl.c.450) |
| TOFVS lapis asper et cavernosus. |
| 330 | Iunius Philagrius, Explanationes in Bucolica Vergilii, I, p4; 156 (auctor fl.c.450) |
| Asper: Tarditatem queritur, inquit, quia statim post vindemiam putant vites. |
| 331 | Iunius Philagrius, Explanationes in Bucolica Vergilii, I, 3; 178 (auctor fl.c.450) |
| ET RVBVS ASPER spineta. |
| 332 | Kercselich Balthasar Adam, Annuae 1748-1767, 1759, p63; 6 (auctor 1715-1778) |
| Homo praeterea severus et asper, laborabat multis annis podagra, Croatarum fautor amansque nobilium. |
| 333 | Lactantius, Carmina [CSEL], p1; 6 (auctor 250-325) |
| Nec mors crudelis nec metus asper adest, Nec scelus infandum nec opum uesana cupido Aut ira aut ardens caedis amore furor: Luctus acerbus abest et egestas obsita pannis Et curae insomnes et uiolenta fames. |
| 334 | Lactantius, Epitome divinarum institutionum [CSEL], 59, 3; 1 (auctor 250-325) |
| non sit asper in filium neque in seruum: meminerit quod et ipse patrem habeat ac dominum. |
| 335 | Lactantius, Epitome Divinarum institutionum, 6, 1076A (auctor 250-325) |
| Non sit asper in filium, neque in servum: meminerit, quod et ipse patrem habeat et dominum. |
| 336 | Lactantius Incertus, Phoenix, 7, 0277B |
| Non huc exangues morbi, non aegra senectus, Nec mors crudelis, nec metus asper adit; Nec scelus infandum, nec opum vesana cupido, Aut Mars, aut ardens caedis amore furor. |
| 337 | Lactantius Placidus, In Statii Thebaida commentum, 1, 118; 205 (auctor fl.c.400) |
| ASPER / EVROTAS asper, quod bello acres procreet uiros, uel propter μαστίγωσιν, quibus uirtuti est in sacris caedi uerberibus sine corporis motu. |
| 338 | Lactantius Placidus, In Statii Thebaida commentum, 1, 350; 531 (auctor fl.c.400) |
| SICCO QVOS ASPER HIATV / P(RAESOLIDAT) B(OREAS) physicam rationem secutus est. |
| 339 | Lactantius Placidus, In Statii Thebaida commentum, 6, 436; 312 (auctor fl.c.400) |
| CHROMIS ASPER Herculis filius. |
| 340 | Lactantius Placidus, In Statii Thebaida commentum, 6, 436; 313 (auctor fl.c.400) |
| (ASPER) / HIPPODAMVS Oenomai filius. |
| 341 | Landino Cristoforo, Xandra, 1, 2; 1 (auctor 1424-1498) |
| Si te Pierides, vatum si tutor Apollo, Vivere, parve liber, saecula longa velint, Hos fuge, quos nullo quondam violaverit arcu Neve suis facibus usserit asper Amor; Namque negant veniam tristes qui fronte severa Censuraque graves mollia verba notant. |
| 342 | Landino Cristoforo, Xandra, 1, 14; 3 (auctor 1424-1498) |
| Vel mihi, quid sit amor qualisve, referte Camenae, Si mala tot nobis congerit asper Amor, Si dulcis, dulci cur tot permiscet amara, Dulcia vel qui dat, si sit amarus Amor, Aut mihi si flammae consumunt corda volenti, Unde igitur nobis tanta querela venit? |
| 343 | Landulfus Sagax, Historia miscella, 95, 0909B (auctor fl.750) |
| Hic Licinius annum dominationis fere post decimum quartum, vitae proxime sexagesimum, occiditur: avaritiae omnium cupidine pessimus, neque alienus a luxu venereo, asper admodum, haud mediocriter impatiens, infestus litteris, quas per inscientiam immodicam virus ac pestem publicam nominabat, praecipue forensem industriam. |
| 344 | Laurentius Veronensis, De bello Balearico, 163, 0553C |
| Difficilis congressus equis, reditus nimis asper Cum remeare volunt; miles Balearis ubique Cogit ad arma suos, vires adhibet, reficitque Alphaei litem telis gladiisque gerentes. |
| 345 | Lemnius Simon, Monachopornomachia, p122, p125; 1 (opus 1539) |
| Vesicam queritur vexet quod calculus asper, Urinae vetitus laedat et exta liquor. |
| 346 | Lemnius Simon, Epigrammaton libri III, 1, 36; 1 (opus 1538) |
| Nimirum sentis festivo carmine festum, Cui nomen fecit Carduus asper avis. |
| 347 | Lemnius Simon, Epigrammaton libri III, 3, 14; 16 (opus 1538) |
| Ah miserere tui, tenerae miserere maritae, Desine ne vobis asper Iambus eat. |
| 348 | Leo I, Sermones, 54, 0251D (auctor 440-461) |
| Hic autem labor, dilectissimi, piis filiis et bonis servis non solum nec asper, nec onerosus, sed etiam suavis et levis est, dicente Domino: Venite ad me, omnes qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam vos. |
| 349 | Lipsius Iustus, Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum, 1, 1, 373; 189 (auctor 1547-1606) |
| Rem non asper nantur patres. |
| 350 | Lipsius Iustus, Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum, 1, 1, 374; 343 (auctor 1547-1606) |
| At eius peior est conditio, qui lingua asper, vultu gravis cum invidia fortunam suam explicavit. |
| 351 | Lipsius Iustus, Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum, 1, 1, 520; 21 (auctor 1547-1606) |
| Iste quis futurus nescio, nisi hoc quod asper. |
| 352 | Lipsius Iustus, Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum, 4, 1, 16; 47 (auctor 1547-1606) |
| Si non dedignaris hospitium tenue et rebus venies non asper egenis, desideratissimus venies meis laribus. |
| 353 | Lipsius Iustus, Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum, 4, 1, 37; 1 (auctor 1547-1606) |
| QUod non contemseris exilem apparatum, rebusque veneris non asper egenis, gaudeo summopere, semperque tuam humanitatem tot documentis mihi perspectam, sed quam iam denuo luculento mihi argumemo probasti, in ore feram, et oculis. |
| 354 | Liutprandus Cremonensis, Relatio de legatione Constantinopolitana, 136, 0935C (auctor 922-972) |
| Facit hoc asper nummus et auri sacra fames. |
| 355 | Liutprandus Cremonensis, Relatio de legatione Constantinopolitana, 17; 418 (auctor 922-972) |
| Facit hoc asper nummus et auri sacra fames. |
| 356 | Lucanus, Pharsalia, 6, 119; 27 (auctor 39–65) |
| Iamque hebes et crasso non asper sanguine mucro [Percussum Scaevae frangit, non vulnerat, hostem.] Perdidit ensis opus, frangit sine vulnere membra. |
| 357 | Lucanus, Pharsalia, 7, 87; 30 (auctor 39–65) |
| Nec gladiis habuere fidem, nisi cautibus asper Exarsit mucro. |
| 358 | Lucretius, De Rerum Natura, 5, 1; 11 (auctor c.97BC-c.55BC) |
| quidve tripectora tergemini vis Geryonai et Diomedis equi spirantes naribus ignem Thracia Bistoniasque plagas atque Ismara propter aureaque Hesperidum servans fulgentia mala, asper, acerba tuens, immani corpore serpens arboris amplexus stirpes? |
| 359 | Ludvig Holberg, Nicolai Klimii Iter Subterraneum, 12, 2; 3 (opus 1754) |
| Brevi: tales fere erant, quales primi homines, Queis neque mos, neque cultus erat; nec iungere tauros Nec componere opes norant aut parcere parto; Sed rami atque asper victu venatus alebat. |
| 360 | Luisini Francesco, Carmina, 1, 6; 9 (auctor 1524-1568) |
| Ut iam pro solio violae subluceat aurum, Atque asper croceo cedat Paliurus acanto, His etiam Adriacis regnantem fluctibus urbem Adicit, et placida populos in pace regentem, Cui iam nec magno iactet se flumine Tybris, Nec debellatos obiectet Graecia Persas. |
| 361 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p1, 21; 6 (auctor c.420) |
| Ab apro autem tradunt interemptum Adonin, hiemis imaginem in hoc animali fingentes, quod aper hispidus et asper gaudet locis umidis lutosis pruinaque contectis proprieque hiemali fructu pascitur glande. |
| 362 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p3, 4; 32 (auctor c.420) |
| Cuiusdam provincialis iocus asper innotuit. |
| 363 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p4, 6; 24 (auctor c.420) |
| Asper "κατὰ διαστολὴν", inquit, "Potitiorum, qui ab Appio Claudio praemio corrupti sacra servis publicis prodiderunt. |
| 364 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p6, 15; 24 (auctor c.420) |
| Hic autem variat velut dedecus aut crimen vitans repetitionem: primus init bellum Tyrrhenis asper ab oris filius huic iuxta Lausus post hos insignem fama per gramina currum tum gemini fratres nec Praenestinae fundator at Messapus, equum domitor ecce Sabinorum prisco de sanguine hic Agamemnonius et te montosae quin et Marruvia venit de gente sacerdos ibat et Hippolyti proles. |
| 365 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p7, 1; 51 (auctor c.420) |
| Asper, acerba tuens, retro redit Lucretius in quinto: asper, acerba tuens, immani corpore serpens Tithoni croceum linquens Aurora cubile Furius in primo annali: interea Oceani linquens Aurora cubile quod genus hoc hominum quaeve hunc tam barbara morem ... ? |
| 366 | Macrobius Theodosius, Saturnalia, p7, 4; 11 (auctor c.420) |
| 'Horret' mire se habet, sed et Ennius in quarto decimo: horrescit telis exercitus asper utrimque, et in Erectheo: arma arrigunt, horrescunt tela, et in Scipione: sparsis hastis longis campus splendet et horret. |
| 367 | Mamertus Claudianus, De statu animae [CSEL], 1, 23; 8 (auctor 400-473) |
| itidem, sicut poenalia sunt corpori tenebrosus locus et asper adtactus, sic animo cogitandi instabilitas et angustiae formidandi. |
| 368 | Mamertus Claudianus, De statu animae, 53, 0728B (auctor 400-473) |
| Itidem, sicut poenalia sunt corpori tenebrosus locus et asper attactus, sic animo cogitanti instabilitas et angustiae formidandae. |
| 369 | Manilius, Astronomica, 4; 195 (auctor fl.14) |
| asper ab axe ruit Boreas, fugit Eurus ab ortu, Auster amat medium solem Zephyrusque profectum. |
| 370 | Mantovano Battista, De calamitatibus temporum, 1; 19 (auctor 1447-1516) |
| At nihil est aliud cultis Adamus in hortis Quam primi sine fraude dies, quum libera nulli Pectora moerores agitant, sincera voluptas, Impolluta quies animi cum dulcibus annis Primaevae fugiunt vitae, mox asper acutas Gignit ager sentes et noxia semina profert. |
| 371 | Mantovano Battista, De calamitatibus temporum, 1; 91 (auctor 1447-1516) |
| Haec hominum suprema lues, immane, ferumque Thraicio facinus potuit suadere tyranno, Asper ut horrenda cumulans praesepia caede Semineces artus hominum, fumantiaque exta Intulerit stabulis et equis epulanda virorum Corpora, quae infami hospitio, laribusque profanis Occultus pacem simulans admiserat hostis. |
| 372 | Mantovano Battista, In obitu Petri Nebularii, 1; 88 (auctor 1447-1516) |
| Nunc humilem cadis in tumultum spoliatus honore Frondis et herbarum, squallens, incultus et asper. |
| 373 | Mantovano Battista, Nicolaus Tolentinus, 2; 69 (auctor 1447-1516) |
| Ad nudum setis cilicum, quae tegmina castris Et nautis praestare solent, vestitus inerme Corpus adurebat: gradiens pannosus, et asper. |
| 374 | Marbodus Redonensis, Carmina varia, 171, 1718B (auctor 1035-1123) |
| Asper et ingratus, tanquam de tigride natus, Ridebat tantum mollissima verba precantum, Ridebat curas effectum non habituras, Et suspirantis lacrymas ridebat amantis. |
| 375 | Marbodus Redonensis, Carmina varia, 171, 1726C (auctor 1035-1123) |
| Asper in elatos, nulli pro munere supplex, Innocuusque bonis, et nullo tempore duplex. |
| 376 | Marbodus Redonensis, Carmina varia, 171, 1730B (auctor 1035-1123) |
| Tunc remeant hilares, tutique morantur in agro, Cum lupus esuriens retulit haec lupulo: Crede mihi, fili, nimis est caro dulcis ovina, Et cibus asper erit caseus atque faba. |
| 377 | Marbodus Redonensis, Passio S. Mauritii, 171, 1625C (auctor 1035-1123) |
| Ore monens blando; sed et asper acerba minando: Quod mea decernit sententia, gens mea spernit, Atque deos viles meus audet dicere miles. |
| 378 | Marrasio Giovanni, Carmina varia, 1, 17; 18 (auctor c.1400-1452) |
| Dii tibi dent quaecumque velis, quaecumque rogabis: Asper qui fuerat sit tibi mitis Amor. |
| 379 | Martialis, Epigrammata, 5, 61; 7 (auctor 40-c.103) |
| ' Sane certus et asper homo est, Procuratorem voltu qui praeferat ipso: Acrior hoc Chius non erit Aufidius. |
| 380 | Martialis, Epigrammata, 8, 51; 1 (auctor 40-c.103) |
| Formosam sane, sed caecus diligit Asper. |
| 381 | Martialis, Epigrammata, 8, 51; 2 (auctor 40-c.103) |
| Plus ergo, ut res est, quam videt Asper amat. |
| 382 | Martialis, Epigrammata, 12, 70; 1 (auctor 40-c.103) |
| Lintea ferret Apro vatius cum vernula nuper Et supra togulam lusca sederet anus Atque olei stillam daret enterocelicus unctor, Udorum tetricus censor et asper erat: Frangendos calices effundendumque Falernum Clamabat, biberet quod modo lotus eques. |
| 383 | Masenius Iacobus, Palaestra Styli Romani, 1, 8, 3; 15 (auctor 1606-1681) |
| Fieri enim non potest quin varia ciborum genera male concoquantur, et quin ex tanra colluvione dissimillimi generis inter se verba collidantur Nec minus huius corruptae orarionis asper concursus aures ferit, quam ruentium lapidum fragor, aut strepitus, aut quadrigae transcurrenres. |
| 384 | Masenius Iacobus, Palaestra Styli Romani, 2, 1, 2; 16 (auctor 1606-1681) |
| Asper tam in moribus, quam rebus est. |
| 385 | Masenius Iacobus, Palaestra Styli Romani, 2, 17, p0; 12 (auctor 1606-1681) |
| Sint acumina sali piperique non fatuo, tenuiterque asper so simillima. |
| 386 | Masenius Iacobus, Speculum imaginum veritatis occultae, 3, 4; 130 (auctor 1606-1681) |
| Ita Caii Duillii Neptunus in quadriga victoriam mari obtentam designabat C. Trebonius Asper ovem ad aras immolandam, cum subiecto cultro statuit: quo schemate vel religionis pietatisque in se curam: vel forte etiam suam, pro Diis vitam offerendi promptitudinem adumbravit. |
| 387 | Masenius Iacobus, Speculum imaginum veritatis occultae, 3, 6; 190 (auctor 1606-1681) |
| Amaracus laetitiae nuptialis argumentum, a Virgilio mollis dictus Hymenaeus illo coronari solitu, sponsae tamen ex asparago verbenisque non raro coronabantur, ut dulcia iuxta et asper a sibi perferenda scirent. |
| 388 | Melanchthon Philippus, Epigrammatum libri sex, 3, 39; 5 (auctor 1497-1560) |
| At Urbem quisquis externam incolit, Ut in tigillo nodus asper eminens, Ceu tignum ad ordinem aedificii non quadrans Non ille mente civis est, sed nomine. |
| 389 | Merobaudes Flavius, Reliquiae, 3; 15 (auctor -426) |
| omnes nunc Latiae favete Musae, omnes nunc Latiae virete silvae; vernent limina laureisque sertis inserpant hederae vagante nexu; exultet placido tumore Thybris et nulla rutilus nec asper unda hibernis vada molliat serenis. |
| 390 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 1, 6; 2 (auctor 1505-1573) |
| Armeniacum Cardinalem Ex morbis quae utilitas percipi possit Coenanti mecum Fabro manibusque recentem Ac gelidam famulos poscenti, tristis et asper Nuntius ecce tuae mortis defertur in aurem, Fabro, qui iam usque a puero te semper amavit Ante alios omneis, coluit plus omnibus unum. |
| 391 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 2, 19; 5 (auctor 1505-1573) |
| Sic velut in tabula non (Carole) pictus Apellis Parrhasiive manu es, sed nobilis arte poetae, Et calamo vatum nulli cedente priorum, Ut quoties haerebis imagine fixus in illa, Non solum oblectere bonis tibi munere divum Concessis, sed durus et asper censor, in horas Sis memor, inque dies, a te (non credulus) ipso Tanquam depositae rationem poscere summae, Ne qua tibi virtus pulchro decedat acervo, Ne qua suum perdat vitiis infecta decorem, Ne vel mentitum hunc, cum scriberet, esse poetam, Vel dicant homines post te peiora secutum! |
| 392 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 3, 8; 5 (auctor 1505-1573) |
| Quanquam es mihi cognitus olim Non asper, non difficilis, non durus amicis, Quales permultos tulit aetas nostra poetas, Qui sua commendant, rident aliena superbi Seque putant solos frumentum pascere dignos, Propter nescio quid splendescens literularum, Quod semel atque iterum resonanti prodiit ore Praestrinxitque oculos rudibus, nondumque peritis, Tanquam qui Solis nequeunt perferre nitorem. |
| 393 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 3, 11; 6 (auctor 1505-1573) |
| Et mater fieri meliores posse putabat, Asper si dominus crebro succenseat illis. |
| 394 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 3, 14; 31 (auctor 1505-1573) |
| Hic, pater est aliquis de gente severus, opinor, Fabritia Curiave, togam cui ferrea nectit Fibula sub mentum, sine barba, intonsus et asper, Tristis, difficilis, cui sordent omnia quanvis Bella foris; tamen est idem turpissimus intus, Si propius spectetur. |
| 395 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 4, 1; 47 (auctor 1505-1573) |
| Ut pater infanti puero si dira venena, Sive micans ferrum, aut aliud quid forte petenti Mortiferum, tamen ille neget, tibi durus et asper, Non patrio indulgens potius videatur amori? |
| 396 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 6, 2; 27 (auctor 1505-1573) |
| Nulla mihi privata manet discordia, nullae Vicinis mecum lites, subsellia nulla Nomine rauca meo resonant, iucundus amicis, Hospitibus placidus, famulis non durus et asper. |
| 397 | Michaelis Hospitalis, Carmina, 7, 1; 10 (auctor 1505-1573) |
| Ante vagum semper vel caupo vel hospes habebat Asper, difficilisque exactor et improbus; aedes Nunc habito proprias, nunc rura perambulo nostra Quandocunque libet, nullius iussa capessens. |
| 398 | Molza Francesco Maria, Varia, 1, 21; 15 (auctor 1489-1544) |
| Sed non indictam hinc alio digressus amantem Phyllida praeteriit, Partho quae spicula cornu Dum torquet, canibusque instat circumdare saltus Nuper, et infidis audet se credere silvis; Setosi redit exuviis horrentibus Apri Conspicua, atque tholo rictus tibi, Delia, fixit, Immanes rictus ...... monumenta decore Ipsa etenim certa ........ria virgo, Ipsa etenim dicat se se Nonacria victam, Fortunata animi, ah te ne lustra invia fallant, Ah tibi ne noceant variarum monstra ferarum, Errantemque notet spinis rubus asper acutis. |
| 399 | Mythographi Vaticani, Mythographus Vaticanus I, p1, 61, 2; 2 |
| Alii, qui dicunt quod Hercules eum occidit, susceptus ab eo hospitio, errant; sed uerius Asper Longus Pholum tradit aduersum Centauros ab Hercule adductum, cum Herculem hospitio recepisset. |
| 400 | Mythographi Vaticani, Mythographus Vaticanus I, p1, 61, 3; 3 |
| Asper et Pholum tradit, dum sagittas Herculis stupet, qui tot Centauros occiderat, unam ex illis in pedem cecidisse, cuius uulnere sanari non potuit; ideo credunt nonnulli ab Hercule occisum. |
| 401 | Naldi Naldo, Carmina varia, 1, 3; 6 (auctor 1436-1513) |
| Sic, Petre, sic videas divina sorte nepotes In longum populi frena tenere sui, Ut modo quo fuerant vepres nascetur amomum, Et violae quo nunc carduus asper erat, Ut modo quae Tuscos late spatietur in agros De petra Medicum nectaris unda fluet, Ut modo sponte sua nullo monitore per aevum Te duce mortales iusque piumque colent. |
| 402 | Natalis Franciscus, Francisci Natalis Carmina, 7; 8 (auctor 1469-1562) |
| Vt leuis ardescit concusso stipite flamma Et fuerat quae iam semisopita, furit; Sauciat ut grauius renuentia colla iuuencus, Ora negata iugo contudit asper equus: Sic amor indomito crescit ferus igne, fauillam Ingerit ulterius, quo magis ipse negas. |
| 403 | Natalis Franciscus, Francisci Natalis Carmina, 42; 7 (auctor 1469-1562) |
| Sic erit asper equus: contunderit ora lupatis, Non detrectantem frena minus cruciant. |
| 404 | Nicola d Este, Carmen, 1, 1; 18 (auctor 1393-1441) |
| Dii tibi dent quaecumque velis, quaecumque rogabis: Asper qui fuerat sit tibi mitis Amor. |
| 405 | Oddo Astensis, Expositio in Psalmos, 165, 1256A |
| Vespere autem decidit, quia occasus vitae senectus dicitur: tunc indurat, totus asper hispidusque efficitur; denique et arescit, et pulvis in pulverera convertitur. |
| 406 | Odo Morimundensis, Sermones, 188, 1654D (auctor fl. 1156) |
| Religionis vitae eius tot sunt exempla, quot facta; locus, habitus, cibus et actus insignia sunt religionis; locus, desertum; habitus vilis, cibus asper, actus castus; locus opportunus ad quietem, habitus idoneus ad castigationem, cibus habilis ad puritatem, actus congruus ad sanctitatem: quidquid denique vitae eius est, est et religionis. |
| 407 | Onuphrius Panvinus, Vita electio res gestae S. Gregorii VII, 148, 0159B |
| Saepe enim sub praedecessoribus suis ad imperatoris aulam legatus missus, maximam Episcoporum contraxerat inimicitiam, eorumque in se odia concitaverat, qui nimis asper, durus, et ecclesiastici rigoris valde tenax esse crederetur: atque eo magis contristabatur, quod si occasio in pristinam libertatem reducendi Ecclesiam hoc tempore sublata esset, nequaquam amplius postea tempus sic opportunum venire posse arbitrabatur. |
| 408 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0272B (auctor 1075–c.1142) |
| Asper erat ineptis et contumacibus, misericors infirmis et pauperibus, et competenter largus privatis et extraneis, in ordine fervidus, et eorum quibus fratres corporaliter seu spiritualiter indigebant procurator solertissimus. |
| 409 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0280D (auctor 1075–c.1142) |
| Nam quia rigidus et asper erat temerariis, atque adulari dedignabatur hypocritis, saepe conturbatus est eorum infestationibus multimodis. |
| 410 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0330C (auctor 1075–c.1142) |
| In rebus bellicis ante clericatum asper exstitit, et militaribus armis protectus terreno principi militavit, et tanto certius referre visa discrimina potuit, quanto periculosius inter arma diris conflictibus interfuit. |
| 411 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0571D (auctor 1075–c.1142) |
| Undique furentibus in Normannia seditiosis, et multa mala cupientibus addere, pessimus praesul Odo ad ducem Rothomagum venit, et consideratis totius provinciae negotiis, duci ait: « Quisquis gubernaculum regni debet tenere, populoque Dei, qui diversis in moribus diffusus est, praeeminere, mitis et asper prout ratio expetit, sit! |
| 412 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0571D (auctor 1075–c.1142) |
| ubique sit mitis ut agnus bonis et subiectis ac humilibus; asper autem ut leo pravis et rebellibus ac contumacibus! |
| 413 | Ordericus Vitalis, Historia ecclesiastica, 188, 0731A (auctor 1075–c.1142) |
| Eloquio etiam erat suavis et facundus, lenis quietis et asper rebellibus, iustitiae cultor rigidus, et in timore Dei ad opus bonum fervidus. |
| 414 | Origenes Hieronymus Stridonensis, Translatio Homiliarum in Ieremiam et Ezechielem, 25, 0694C (auctor 340-420) |
| Medicus est Deus, pater est Deus, dominus est, non asper, sed lenis est dominus. |
| 415 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 1, 1, 14; 28 (auctor 1554-1606) |
| Vestis erat, quem dixi, saccus asper, ac vilis; caput dies, ac noctes intectum, humus pro lecto, somnus perexiguus, ac media nocte orationis causa interpellatus: ter quotidie acriter repetebat flagellum: septenas attentione magna prouolutus in genua, recitandis variis precibus ponebat horas, praeter id tempus, quod singulis item diebus audiendo sacro, vespertinisque, et completoriis precibus dabat. |
| 416 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 1, 10, 3; 188 (auctor 1554-1606) |
| In edomando vero corpore, et verberibus accipiendo tam erat immitis, et asper, vt saepe totos humeros cruentaret. |
| 417 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 1, 15, 127; 66 (auctor 1554-1606) |
| Interim in Iaponia orientis Ecclesiae (status hic erat. Vna in vrbe Amangucio, quaesedes erat Cosmi Turriani eo a Xauerio destinati, duo Christianorum millia censebantur, quos pernoscendi legis acceptae mysteria sitis ingens accenderat. Ea vero non iam de scripto, aut de codice, vt antea, sed a Ioanne Fernandio Cosmi comite linguae iam docto memoriter, ac proinde longe acrius explicabantur: ab eodemque ad populum sine haesitatione verba fiebant. Eandem nauabant operam Eduardus a Sylua Funaii in regno Bungensi, et vtrobique Iapones nonnulli; qui quanquam suis iam noti, non ita multum dicendi autoritate valebant; eorum tamen opera libri duo Iaponicis descripti notis, alter de Christi vita, alter de rerum omnium fonte, principioque diuulgati sunt. Non mediocriter Christiana lex vtrobique prouecta. Ex oppido prope Amangucium Dynasta trecentis cum popularibus suo subiectis imperio Christianorum numerum auxit, aliique complures, insignis vero inter ceteros in Bungo Bonzius. Is cognita Pauli vita persequentis Ecclesiam, deinde protegentis, ac propagantis, eodem nomine appollari se voluit, eiusdemque aemulatus est studium in adiungendis ad Christum Ethnicis, et eius Ecclesia propaganda. Durus et asper in corpus suum, et superis contemplandis addictus. Verumenirauero multo maius Iaponicae Ecclesiae subsidium misit mira Dei clementia, quae blandissime nouit, mentes hominum a curis, negotiisque terrenis ad caelestia vertere. Venerat Funaium in Lusitana Eduardi Gamae naui Ludouicus Almeida solicitans et ipse pericula, quae nostro ab orbe natura seiunxerat, perque inauditorum antiquitati ventorum arbitria, sua (vti multi) sequens tanto errore compendia. |
| 418 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 3, 4, 131; 127 (auctor 1554-1606) |
| Simplex ad obsequium, laboriosus ad opera, vigil ad preces, mitis omnibus, vni sibi asper. |
| 419 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 3, 5, 204; 36 (auctor 1554-1606) |
| Vni sibi asper, et implacabilis. |
| 420 | Orlandini Nicola, Historia Societatis Iesu, 5, 7, 105; 42 (auctor 1554-1606) |
| Vni sibi asper, et implacabilis, et rigidus disciplinae exactor erat. |
| 421 | Otto Frisingensis, Chronica sive historia de duabus civitatibus, p5, 21; 325 (auctor 1114-1158) |
| Accessit ad invidiae suae cumulum, quod non solum clericis asper fuit, sed etiam ipsos primores aequitatis zelo redarguere non dubitavit. |
| 422 | Otto Frisingensis, Gesta Friderici I imperatoris, 167, XVIIII; 2 (auctor 1114-1158) |
| Inerat utique his preclaris viris personarum spectabilitas gratiosa, generis nobilitas, ingenium sapientia validum, animi inperterriti, quippe quibus nullus labor insolitus, non locus ullus asper, non armatus hostis formidolosus. |
| 423 | Ovidius Naso, Amores, 1, 2; 10 (auctor 43BC-17) |
| Asper equus duris contunditur ora lupatis, Frena minus sentit, quisquis ad arma facit. |
| 424 | Ovidius Naso, Ars amatoria, 3; 99 (auctor 43BC-17) |
| Nec coram mixtas cervae sumpsisse medullas, Nec coram dentes defricuisse probem; Ista dabunt formam, sed erunt deformia visu: Multaque, dum fiunt, turpia, facta placent; Quae nunc nomen habent operosi signa Myronis Pondus iners quondam duraque massa fuit; Anulus ut fiat, primo conliditur aurum; Quas geritis vestis, sordida lana fuit; Cum fieret, lapis asper erat: nunc, nobile signum, Nuda Venus madidas exprimit imbre comas. |
| 425 | Ovidius Naso, Fasti, 4; 184 (auctor 43BC-17) |
| est specus exesi structura pumicis asper, non homini regio, non adeunda ferae: quo simul ac venit, frenatos curribus angues iungit et aequoreas sicca pererrat aquas, effugit et Syrtes et te, Zanclaea Charybdis, et vos, Nisaei, naufraga monstra, canes, Hadriacumque patens late bimaremque Corinthum: sic venit ad portus, Attica terra, tuos. |
| 426 | Ovidius Naso, Metamorphoses, 11, 352; 19 (auctor 43BC-17) |
| Sed enim revocatus ab acri caede lupus perstat, dulcedine sanguinis asper, donec inhaerentem lacerae cervice iuvencae marmore mutavit. |
| 427 | Ovidius Naso, Metamorphoses, 12, 210; 11 (auctor 43BC-17) |
| Forte fuit iuxta signis exstantibus asper antiquus crater; quem vastum vastior ipso sustulit Aegides adversaque misit in ora. |
| 428 | Ovidius Naso, Metamorphoses, 13, 623; 18 (auctor 43BC-17) |
| Hactenus antiquo signis fulgentibus aere, summus inaurato crater erat asper acantho. |
| 429 | Ovidius Naso, Metamorphoses, 14, 441; 10 (auctor 43BC-17) |
| Ultima iam passi comites belloque fretoque deficiunt finemque rogant erroris, at Acmon fervidus ingenio, tum vero et cladibus asper, ‘quid superest, quod iam patientia nostra recuset ferre, viri? |
| 430 | Ovidius Naso, Metamorphoses, 15, 680; 9 (auctor 43BC-17) |
| Huc ubi veliferam nautae advertere carinam (asper enim iam pontus erat), deus explicat orbes perque sinus crebros et magna volumina labens templa parentis init flavum tangentia litus. |
| 431 | Ovidius Naso, Tristia, 3, 1; 33 (auctor 43BC-17) |
| forsitan et nobis olim minus asper et illi evictus longo tempore Caesar erit. |
| 432 | Palingenio Stellato Marcello, Zodiacus vitae, 8; 77 (auctor c.1500-1543) |
| Ergo Deum quendam potius dicamus, et imum Degeneremque ideo terrae pelagique tenentem Vilia regna, ubi tot sunt crimina totque dolores, Tot pestes, ubi nil tutum; namque insidiarum Omnia sunt plena et fraudum; Deus iste vocatur A Christo et Paulo princeps mundi huius; eundem Laurigeri appellant Ditem ac Plutona poetae, Qui stultis fauet atque malis, insontibus asper. |
| 433 | Palmotta Iunius, Carmina Latina, 1645; 6 (auctor 1607-1657) |
| cerne, quantis asper hiatibus Venena spirat foeda, quot igneis Cinctus cerastarum catervis 32 Bella movet Veneto Leoni: Quot rauca Graii per maris aequora Ducit cohortes dirus, ut occupet Regnata Minoi severo 36 Arva, sagittiferasque sylvas : Et iam Leonum nota cubilia Irrumpet audax, et miserabiles Cydonios saltus relinquet 40 Anguibus Odrysiis colendos. |
| 434 | Panegyrici, Panegyricus dictus Constantino filio Constantii (Treueris ante 313 AD), 12, 8; 4 (opus c.313) |
| Quippe Athesis ille saxis asper et gurgitibus verticosus et impetu ferox oppugnatione prohibebat, omnemque retro regionem invehendis copiis tutam defensamque praestabat. |
| 435 | Papias, Ars grammatica, 2, 7; 26 (auctor fl.c.1100) |
| 26 Spiritus asper uel lenis. |
| 436 | Papias, Ars grammatica, 4, 7; 44 (auctor fl.c.1100) |
| 47 Excipiuntur etiam tercie declinationis pauca, que b uel p habent ante er, ut "pubertas", "ubertas", "paupertas"; "asper" autem et "prosper", que s habent, "asperitas", "prosperitas" faciunt. |
| 437 | Paschasius Radbertus, Expositio in Matthaeum, 120, 0153B (auctor 785-860) |
| Vestitus quoque non mollis et delicatus, ut fluxum libidinis enutriret, sed rigidus atque asper, ex pilis camelorum insinuatur. |
| 438 | Paulinus Nolanus, Carmina [CSEL], p1; 18 (auctor c.354–431) |
| et tamen iste labor sit forte rebellibus asper, ac rigidas leges effera corda putent; non autem haec grauis est mansueto sarcina dorso nec laedit blandum mitia colla iugum. |
| 439 | Paulinus Nolanus, Carmina [CSEL], 14; 13 (auctor c.354–431) |
| nec minus ex alia populis regione profectis aspera montosae carpuntur strata Latinae, quos Praeneste altum, quos fertile pascit Aquinum, quosque suburbanis uetus Ardea mittit ab oris, quique urbem liquere Cales geminamque Teanum, quam grams Auruncus uel quam colit Apulus asper; huc et oliuifera concurrit turba Venafro, oppida Samnites duri montana relinquunt. |
| 440 | Paulinus Nolanus, Carmina [CSEL], 15; 21 (auctor c.354–431) |
| ergo pari dispar fratrum de sanguine sanguis Hermias uelut asper Edom terrena secutus squaluit in uacua captiuus imagine mundi duraque Idumaei praelegit iura parentis, in gladio. |
| 441 | Paulinus Nolanus, Carmina [CSEL], 21; 197 (auctor c.354–431) |
| asper ubi nudis arebat calculus aruis, nunc mutata uiret madefactis gratia glebis. |
| 442 | Paulinus Nolanus, Carmina [CSEL], 27; 53 (auctor c.354–431) |
| non ut ab ore meo, sed ut auditoris ab ore, ipsius hausta meo depromam dignius ore, ne peccatoris stolidi sermo asper et aeger et uiolet castas et doctas uerberet aures! |
| 443 | Paulinus Nolanus, Epistulae [CSEL], 10, 2; 7 (auctor c.354–431) |
| sed tu illas, ut sentio, inutiles et nocentes, quae uerbum suffocant et conuertunt in aerumnam, dum carnalibus adhuc cogitationibus corda configunt, quasi rhamnus asper produxisti. |
| 444 | Paulinus Nolanus, Epistulae [CSEL], 23, 1; 13 (auctor c.354–431) |
| ager uero tu, non ille spinis horridus aut harenis aridus aut petrosis asper et nudus, in quo semen datum aut subfocatur aut destituitur aut uritur, sed ille, quem benedixit deus a rore caeli et ubertate terrae. |
| 445 | Paulinus Nolanus, Epistolae, 61, 0189C (auctor c.354–431) |
| Sed tu illas, ut sentio, inutiles et nocentes, quae verbum suffocant et convertunt in aerumnam, dum carnalibus adhuc cogitationibus corda configunt, quasi rhamnus (V. not. 27) asper produxisti. |
| 446 | Paulinus Nolanus, Epistolae, 61, 0256D (auctor c.354–431) |
| Ager vero tu, non ille spinis horridus, aut arenis aridus, aut petrosis asper et nudus, in quo semen datum aut suffocatur, aut destituitur, aut uritur: sed ille, quem benedixit Deus a rore coeli, et ubertate terrae . |
| 447 | Paulinus Nolanus, Poemata, 61, 0466C (auctor c.354–431) |
| Nec minus, ex alia populis regione profectis, Aspera montosae carpuntur strata Latinae, Quos Praeneste altum, quos fertile pascit Aquinum: Quosque suburbanis vetus Ardea mittit ab oris, Quique urbem liquere Cales, geminumque Teanum, Quam gravis Auruncus, vel quam colit Appulus asper: Huc et olivifero concurrit turba Venafro, Oppida Samnites duri montana relinquunt. |
| 448 | Paulinus Nolanus, Poemata, 61, 0470C (auctor c.354–431) |
| Ergo pari dispar fratrum de sanguine sanguis: Hermias, velut asper Edom terrena secutus, Squaluit in vacua captivus imagine mundi, Duraque Idumaei praelegit rura parentis, 391-392 In gladio vivens proprio, vanaeque laborem Militiae sterilem tolerans, qui Caesaris armis Succubuit, privatus agens ad munia Christi. |
| 449 | Paulinus Nolanus, Poemata, 61, 0603A (auctor c.354–431) |
| Asper ubi nudis arebat calculus arvis, Nunc mutata viret madefactis gratia glebis. |
| 450 | Paulinus Nolanus, Poemata, 61, 0653C (auctor c.354–431) |
| O mihi fulminea cherubim si forcipe sumtum Carbonem ex ipsa Domini procul efferat ara, Et peccatoris male pinguia labra perurat, Ut defaecato concretis sordibus ore, Non ut ab ore meo, sed ut auditoris ab ore, Ipsius hausta, meo depromam dignius ore; Nec peccatoris stolidi sermo asper et aeger, Et violet castas, et doctas vulneret aures! |
| 451 | Paulinus Nolanus Incertus, Poemata, 61, 0739A |
| 747-748 Et tamen iste labor sit forte rebellibus asper, Ac rigidas leges effera corda putent: Non tamen haec gravis est mansueto sarcina dorso; Nec laedit blandum mitia colla iugum, Tota mente Deus, tota vi cordis amari Praecipitur: vigeat cura secunda hominis. |
| 452 | Paulus Diaconus, Historia Romana, p11; 26 (auctor 720-799) |
| || hic Licinius annum dominationis fere post quartum decimum vitae proxime sexagesimum occidit, avaritiae cupidine omnium pessimus neque alienus a luxu venerio, asper admodum, haut mediocriter inpatiens, infestus litteris, quas per inscitiam inmodicam virus ac pestem publicam nominabat, praecipue forensem industriam. |
| 453 | Paulus Diaconus, Historia Romana, 83; 26 (auctor 720-799) |
| || hic Licinius annum dominationis fere post quartum decimum vitae proxime sexagesimum occidit, avaritiae cupidine omnium pessimus neque alienus a luxu venerio, asper admodum, haud mediocriter inpatiens, infestus litteris, quas per inscitiam inmodicam virus ac pestem publicam nominabat, praecipue forensem industriam. |
| 454 | Perisauli Faustino, De triumpho stultitiae, 3; 112 (auctor 1450-1523) |
| Si tibi mens fuerit iucunda et libera et omni Anxietate carens, Superis si inimica repellas Saeva odia et si nil duri, nil ipse molesti Nil grave, nil metuas miserabile (namque remota Causarum causa, effectus removetur et ipse, Cernis ut oppositis obstantia saepe mederi, Anthidoto anthidotum, pariterque venena venenis); Si rebus modicis, si angusto, si lare presso Si contentus eo, quod sors et fata dedere, Si pauperrimis dapibus vilique paratu, Degis ad imperium naturae cuncta regendis, Turgida si ira cadat, ponet si fervida bilis, Si cura ardenti, rabie si cordis anhela, Si pulsa ingluvie, Veneris si ardore subacto Mentis et obsessae si longius hoste fugato, Si quod praecipuum est, si quod super omnia grande, Sensibus edomitis invictus, fortis et asper Esse tui possis dominus, si denique, pulsis Mille cupidinibus, quae tamquam saeva tyrannis Te tibi surripiunt ac surdo verbere pulsant, Undique securus vivas, ita liber ab omni Turbine quod nequeas casu vel sorte moveri; Tunc quasi iam factus foelix comparque Deorum, Linquere et ex vere incipies ac ponere totum Quod mortale fuit, quod labile quodve caducum, Longe et ab humana discretam ducere sortem Et caeli accessus poteris penetrare latentes. |
| 455 | Perotti Niccolo, Epigrammata, 1, 13; 7 (auctor 1430-1480) |
| Multa loquor: vati Phoebus sua carmina donat, Donat et Aoniam Calliopea lyram, Nemo adeo immitis, durus, trux, impius, atrox, Ferreus, indomitus, vel ferus, asper erit, Quem non divini moveat facundia vatis: Sermonis puri gratia tanta viget! |
| 456 | Perotti Niccolo, Epigrammata, 1, 14; 1 (auctor 1430-1480) |
| Sis licet immitis, diraque e tigride natus, Ferreus indomitus trux ferus asper atrox. |
| 457 | Persius, Saturae, 3; 29 (auctor 34–62) |
| discite et, o miseri, causas cognoscite rerum: quid sumus et quidnam victuri gignimur, ordo quis datus aut metae qua mollis flexus et unde, quis modus argento, quid fas optare, quid asper utile nummus habet, patriae carisque propinquis quantum elargiri deceat, quem te deus esse iussit et humana qua parte Iocatus es in re; disce, nec invideas quod multa fidelia putet in locuplete penu defensis pinguibus Vmbris, et piper et pernae, Marsi monumenta cluentis, maenaque quod prima nondum defecerit orca. |
| 458 | Petrus Cellensis, De panibus, 202, 1008D (auctor c.1115-1183) |
| Si vicia vel avena seu spelta es niger videlicet sicut facies ollae combustae, levis super faciem aquae, asper sicut spina de sepe; apprehende bonitatem et disciplinam, et scientiam de lege Dei, et habebis locum in vase sive in Arca, sive in Ecclesia. |
| 459 | Petrus Cluniacensis, Epistolae, 189, 0204C (auctor 1092-1156) |
| Si questus fuero, asper videbor. |
| 460 | Petrus Comestor, Sermones, 198, 1767B (auctor -c.1178) |
| Asper est cibus, sed salutaris; amarus est in gustu, sed, cum deglutitus fuerit, dulcorabitur. |
| 461 | Petrus Damianus, De ferenda aequanimiter correptione, 145, 0710C (auctor 1007-1072) |
| Memento quod per Salomonem dicitur: « Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi (Eccle. VII) . » Talis ergo sit voluntas tua ut is etiam qui te forte durius arguet, cum tui cordis intentione concordet; et in eo quod in te asper invehitur, morigeretur potius quam obluctetur. |
| 462 | Philippus de Harveng, Vita B. Odae virginis, 203, 1370B (auctor 1100-1183) |
| Cum enim mundialis gloriae spreto lenocinio adhuc recens iugo obedientiae collum flexibile subiecisset, et seposita mollitie vestium, ciborumque suavi edulio, paupertatis ac parcimoniae velut quibusdam compedibus pedem voluntarium iniecisset: asper cultus et cibi parcitas corpus tenerum et delicatum attenuaverunt, et a pristinae valetudinis robore infirmaverunt. |
| 463 | Plautus, Captivi, 1, 2; 86 (auctor c.254BC–c.184BC) |
| Asper meus victus sane est. |
| 464 | Plinius maior, Naturalis historia, 11, 79; 7 (opus c.78) |
| venter solidipedum asper et durus; terrestrium aliis denticulatae asperitatis, aliis cancellatim mordacis, quibus neque dentes utrimque nec ruminatio. |
| 465 | Plinius maior, Naturalis historia, 19, 26; 7 (opus c.78) |
| atque huic levia quidem, sed breviora ac rotunda copiosaque ac fruticosa, sapor autem asper et medicamenti instar ad eliciendas alvos. |
| 466 | Plinius maior, Naturalis historia, 33, 21; 43 (opus c.78) |
| frutex est roris marini similis, asper aurumque retinens. |
| 467 | Poliziano Angelo, Sylvae, 4; 152 (auctor 1454-1494) |
| Neque enim his metuendus iambo Certet echidnaeo, licet acrem effusus in iram Ore lycambiadas rabioso occiderit ambas Archilochus, medio licet illum in marte peremptum Vindicet et nigro sit Pythia dura Calondae; Nec ferus Hipponax, atro qui felle cruentus Bupalon et stratum morsu laniavit Athenin; Nec Batius; spinisque Bibaculus asper acutis. |
| 468 | Pompeius, Pompeius in artem Donati, p. 113, l. 15 (auctor c.500) |
| lex, e duo habet tempora; naturaliter enim longa est: sequitur x, unum tempus habet, quia duarum consonantium fungitur loco: sequitur p et r, ecce iterum aliud tempus: ecce quattuor tempora sunt, et nunc asper est. |
| 469 | Pompeius, Pompeius in artem Donati, p. 273, l. 13 (auctor c.500) |
| Asper defendit et ita dixit, Conisturgim uenit. |
| 470 | Pomponius Mela, De chorographia, 1, 36; 4 (auctor -c.45) |
| Victus asper et munditiis carens. |
| 471 | Pomponius Mela, De chorographia, 1, 43; 1 (auctor -c.45) |
| Inde partim asper partim navigia patiens in immanem lacum devenit, ex quo praecipiti impetu egressus et Tachempso alteram insulam amplexus usque ad Elephantinen urbem Aegyptiam atrox adhuc fervensque decurrit. |
| 472 | Pomponius Mela, De chorographia, 1, 64; 1 (auctor -c.45) |
| Vnus in eum descensus est angustus asper quingentorum et mille passuum per amoenas umbras et opaca silvae quiddam agreste resonantis, rivis hinc atque illinc fluitantibus. |
| 473 | Pomponius Mela, De chorographia, 2, 15; 3 (auctor -c.45) |
| Viros benignius alit, non ad speciem tamen, nam et illis asper atque indecens corporum habitus est, ceterum ad ferociam et numerum, ut multi immitesque sunt maxime ferax. |
| 474 | Pomponius Mela, De chorographia, 2, 59; 1 (auctor -c.45) |
| Sinus est continuo Apulo litore incinctus nomine Urias, modicus spatio pleraque asper accessu, extra Sipontum aut ut Grai dixere Sipuntem, et flumen quod Canusium adtingens Aufidum adpellant, post Barium et Gnatia et Ennio cive nobiles Rudiae, et iam in Calabria Brundisium, Valetium, Lupiae, Hydrus mons, tum Sallentini campi et Sallentina litora et urbs Graia Callipolis. |
| 475 | Pontano Giovanni Gioviano, De hortis Hesperidum, 1; 100 (auctor 1429-1503) |
| Quod si nec studium frugis nec cura movebit Hortensis lucri, nemoris sed sola voluptas Quaeritur et variis umbracula nota figuris, Ante locum capias, quem fons aut flumina propter Lapsa fluant, unde et rivus ducatur aquarum, Aut puteus propius scateat, ne forte per aestum Languescat moriens, mox et rigor asper adurat, Et labor et silvae pereant incepta superbae; Parietibus mox obde futuras ante procellas Avertens; post hinc quadras age, dirige fossa Et dispone locos et vallis agmina cinge. |
| 476 | Pontano Giovanni Gioviano, Lyra, 1, 5; 4 (auctor 1429-1503) |
| Tu choros primus numerosque nectis, Primus et carmen meditare nervis; Negligis quare tibi dedicatos Asper amantes? |
| 477 | Pontano Giovanni Gioviano, Lyra, 1, 11; 8 (auctor 1429-1503) |
| Finge te ad nutus dominae, nec illi Asper obsiste; hoc age, blandiendo Pectora mulce. |
| 478 | Pontano Giovanni Gioviano, Lyra, 1, 13; 5 (auctor 1429-1503) |
| En pedum, cuius capulo suilli Albicant dentes, riget acer ictu Corneus mucro, medio revinctus Serpit acanthus; Aspice hunc sparsis maculis galerum: En decus rarum capitis, superbit Hinnuli pelle, en tremit asper hirto Conus echinno; En tegit plantas capreae revulsus Pero de tergo, ligat hunc acerno Fibula amplexu, Gel[a]ae benignum Munus amantis. |
| 479 | Pontano Giovanni Gioviano, Meteororum liber, 1; 24 (auctor 1429-1503) |
| Vos etiam maris undisoni fluitantia monstra, Et solem rapidum et latices sentitis amaros, Quandoquidem obiectas urens sol dum coquit undas Et radiis infestat agens neptunnia regna, Assidue dulces epulas tenuemque liquorem Haurit aquis, succosque rapit populator amicos Grata sequens, sensum longe indignatus amarum: Hinc salsus sapor atque asper fluit aequore amaror. |
| 480 | Pontano Giovanni Gioviano, Meteororum liber, 1; 51 (auctor 1429-1503) |
| Tu vero, iuvenis tenerorum assertor amorum, Mane tuae qui serta paras intexere nymphae, Aut Veneri ante aram lectos inspergere flores Pratorum decus, hoc precibusque, hoc suscipe votis, Threicio ut Boreas tacitus requiescat in antro: Hic misere rorem infestat crudelis et asper, At praedo et facilis et rapta coniuge mitis. |
| 481 | Pontano Giovanni Gioviano, Urania, 2; 44 (auctor 1429-1503) |
| descriptio montis, ubi morabatur frater Petrus Mons erat excelsus, directis rupibus asper, Qui situs in medium radios defendit ab urbe, Ne feriant surgente die per plana iacentem Sulmonem, cui nomen erat de tempore multo Ursa, et per longum vallis diffusus agebat Limitis officium, versoque volumine zonam Clauserat ardentem, qui ne qua parte reclusum Panderet ingressum vallis, sibi iunxerat apte Raiani montes, velantes cardine casum Solis, et obiectas rupes aquilonibus altas. |
| 482 | Pontano Giovanni Gioviano, Urania, 2; 107 (auctor 1429-1503) |
| Cuique catenarum ferri dant pondera zonam Succinctis lumbis, ne carnis pullulet ardor; Et lapis aut durum firmumque resistere lignum, Cervicalve rudens nodosis crinibus asper Retibus innexus forma paleisque repletus. |
| 483 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 51 (vol. 1), l. 24 (auctor c.500) |
| similiter spiritus asper uel lenis. |
| 484 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 127 (vol. 1), l. 27 (auctor c.500) |
| in as pleraque denominatiua sunt, quorum primitiua, si sint secundae declinationis, genetiuo, sin tertiae, datiuo assumunt tas, i paenultima ubique correpta: probus probi probitas, nouus noui nouitas, bonus boni bonitas, mendicus mendici mendicitas, asper asperi asperitas, prosper uel prosperus prosperi prosperitas, integer integri integritas, sincerus sinceri sinceritas, sedulus seduli sedulitas, timidus timidi timiditas. |
| 485 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 128 (vol. 1), l. 17 (auctor c.500) |
| unde liber libertas facit, asper autem et prosper, quia s habent ante p, asperitas et prosperitas faciunt. |
| 486 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 225 (vol. 1), l. 5 (auctor c.500) |
| illa quoque Latina nomina, quae feminina in a faciunt, er in ri mutant in genetiuo, ut par sit syllabis suo nominatiuo, ut ater atri, facit enim atra, niger nigri nigra, exceptis illis, quae s uel sp uel n ante er habent, et a ferendo uel gerendo compositis, quae accepta i faciunt genetiuum una syllaba uincentem suum nominatiuum, ut miser miseri, prosper prosperi (Donatianus in senatu pro se: ut prosper dicendi successus ostenderet, et auditorum beniuolentia crescere dicentium facultatem; Cicero tamen prosperus protulit in VI de re publica: deinde est hominum generi prosperus et salutaris ), asper asperi (nam aspri per syncopam dicitur), lucifer luciferi, corniger cornigeri, tener teneri. |
| 487 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 228 (vol. 1), l. 14 (auctor c.500) |
| propria eiusdem (id est in er terminationis) nomina si sint appellatiuis similia, eorum sequuntur regulam, ut Asper proprium Aspri, appellatiuum asperi et aspri per syncopam, liber proprium et appellatiuum liberi, Caper [nomen proprium] similiter Capri. |
| 488 | Priscianus Caesarensis, Ars Prisciani, p. 536 (vol. 1), l. 5 (auctor c.500) |
| in to c antecedente inuenio pecto, cuius praeteritum plerique pexui, Asper tamen pectui, Charisius pexi protulerunt. |
| 489 | Priscianus Caesarensis, Partitiones, p. 93, l. 22 (auctor c.500) |
| in to desinentia uerba c quidem antecedente tria sunt, quorum unum in xi facit praeteritum perfectum, flecto flexi, duo autem in xui, necto nexui pecto pexui uel pectui (sic Asper de uerbo, Charisius uero pexi protulit). |
| 490 | Proba, Cento [CSEL], 1; 184 (auctor fl.c.400) |
| I en age segnes rumpe moras I rebusque ueni non asper egenis. |
| 491 | Proba, Centones Virgiliani, 19, 0813C |
| Da dextram misero, et fratrem ne desere frater; Si iungi hospitio properat, coniunge volentem, Casta pudicitiam servet domus; en age segnes Rumpe moras, rebusque veni non asper egenis. |
| 492 | Prosper Aquitanus Incertus, Poema coniugis ad uxorem, 51, 0613A |
| Et tamen iste labor sit forte rebellibus asper, Ac rigidas leges effera corda putent: Non tamen haec gravis est mansueto sarcina dorso, Nec laedit blandum mitia colla iugum. |
| 493 | Prudentius, Carmina, 59, 1020A (auctor 348-c.405) |
| Unus, ais, tristi residet sublimis in arce, Auctor nequitiae, scelerum Deus, asper, iniquus: Qui, quodcunque malum vitioso fervet in orbe, Sevit, et anguino medicans nova semino succo, Rerum principium mortis de fomite traxit. |
| 494 | Prudentius, Contra Symmachum, 60, 0218A (auctor 348-c.405) |
| Nunc cum Dictaeis bellum corybantibus asper Samnitis, Marsusque levi sudore gerebat. |
| 495 | Prudentius, Peristephanon, 60, 0447A (auctor 348-c.405) |
| Galerius orbis forte Romani statum Ductor regebat, ut refert antiquitas, Immitis, atrox, asper, implacabilis: Edicta late mundum in omnem miserat, Christum negaret, quisque mallet vivere. |
| 496 | Prudentius, Peristephanon, 60, 0484A (auctor 348-c.405) |
| Nec distat, ignis et fidiculae saeviant, An corpus aegrum languor asper torqueat, Cum saepe morbos maior armet saevitas. |
| 497 | Prudentius, Contra Symmachum, 2, 2; 125 (auctor 348-c.405) |
| num cum Dictaeis bellum Corybantibus asper Samnitis Marsusque levi sudore gerebat? |
| 498 | Prudentius, Hamartigenia, 1; 29 (auctor 348-c.405) |
| unus, ais, tristi residet sublimis in arce, auctor nequitiae, scelerum Deus, asper, iniquus, qui quodcumque malum vitioso fervet in orbe sevit, et anguino medicans nova semina suco rerum principium mortis de fomite traxit. |
| 499 | Prudentius, Peristephanon Liber, 10; 9 (auctor 348-c.405) |
| Galerius orbis forte Romanae statum ductor regebat, ut refert antiquitas, inmitis, atrox, asper, inplacabilis. |
| 500 | Prudentius, Peristephanon Liber, 10; 140 (auctor 348-c.405) |
| nec distat, ignis et fidiculae saeviant, an corpus aegrum languor asper torqueat, cum saepe morbos maior armet saevitas. |
